Overal in het nieuws, afgewisseld door sneeeuwschuivers, hoor je. Jasper S heeft bekend. Je ziet een foto van de man, de ogen afgeplakt. En hoewel de ogen de ziel zijn van de mens, toch krijg ik niet direct een beeld van een ‘enge’ man. Integendeel. Deze man heeft dertien jaar geleden een meisje van zestien verkracht en vermoord. Zomaar? Dat moet nog blijken.
Ik denk nu vooral aan zijn gezin. Zijn vrouw, zijn kinderen. Hoe moet je hier op reageren. De man, jouw vader, die je vertrouwt, die hardwerkende man, die misschien wel liefhebbende man, die man is een moordenaar. En is jouw vader.
Jouw echtgenoot. Hoe ga je om met dit afgrijselijke nieuws? Hoe houdt je je hoofd recht bij dit onvoorstelbare gebeuren?
Ik weet het niet. Ik wens hen vooral heel veel sterkte.
1 reactie
Het lijkt me heel moeilijk om een man te zijn. Dat testosteron dat mannen altijd maar naar de keel (pik, wurgende handen) vliegt, en dat zo moeilijk te beheersen is. Alleen de zachtmoedigen, en degenen die echt door ‘goede’ opvoeding hun driften hebben leren beheersen, gaan daar maatschappelijk ge4accepteerd mee om. De rest doet op z’n minst aan dagelijkse subsidiëring van de porno-industrie en op z’n slechts aan het doodschoppen van een grensrechter of zoiets als Jasper S.