Ik werd wakker rond een uur of vier vannacht en pakte direct mijn iphone met het laatste nieuws. Nog niets bekend. Ik sta op en zet beneden de televisie aan. Overal geluiden dat Obama het waarschijnlijk wel gaat redden maar het beeld van Amerika kleurt op het scherm nog heel erg rood. Fingers crossed.
5.45 uur, nu is het zeker. Obama redt het. Ik ben blij. Ik snap niet zoveel van de Amerikaanse politiek en het kiesstelsel met hun kiesmannen en advocaten op de loer… maar ik snap, denk ik, iets van mensen.
En Obama heeft het wat mij betreft. Misschien heeft hij niet genoeg gedaan maar hij straalt nog altijd iets uit dat mij geruststelt. Kalm, waardig, integer. Daar moet dan toch iets van waar zijn diep van binnen bij deze man? Ja, politiek is politiek, met spelletjes, met gunnen en misgunnen, macht, positie en verkeerde mensen op verkeerde posities. Maar iemand moet het doen.
Obama moet het doen met huis van afgevaardigden waar de meerderheid nog steeds republikein is. Hoe kan je dan in godsnaam doen wat je gezegd hebt? Net zoals Roemer bij ons Minister President zou worden en de kamer vol zit met vvd’ers. Terwijl ik dit schrijf hoor ik in mijn hoofd het liedje dat Bram Vermeulen schreef en zong, dit zijn een paar regels. Laten we maar zingen…
Als ik niet praat
Heb ik het niet gezegd
Heb ik het niet gezegd
Wist ik er niets van
Kunnen ze mij niets maken
Dus ik praat niet
refr.:
Politiek, politiek
Ik ben er niet, ik ken ze niet
Politiek, politiek
Ik kijk niet en ik zeg niets