Je wordt er niet blij van. Al die verhalen over de euro en de schulden die we met z’n allen hebben. Griekenland, Italië, Portugal… En vergeet onze eigen schulden niet.
Ik heb er geen verstand van. Kan nauwelijks mijn eigen financiën helder in beeld krijgen en houden. Maar een paar dingen weten we toch: geef niet meer uit dan je hebt, leen niet voor luxe zaken waar je goed zonder kan, laat je niet gek maken door mode en andere grillen.
Gisteren zei iemand: ‘we kunnen ook een stapje terug doen, die luxe hebben we’. Dat denk ik ook. Zolang we ons geld nog weg brengen naar restaurants, casino’s, belspelletjes e.d. zijn er nog stappen te zetten. Erger is het als mensen al niets meer hebben en dan nog met minder moeten doen. Mijn zus, net terug uit Cyprus, laat foto’s zien van de hoofdstad. De armoede, de vuiligheid, de kapotte huizen waar ramen en deuren schreef uithangen, de lege woonkamer waar een man op een matras op de grond ligt te slapen…
Wij kunnen wel een stapje terug doen. Dan heb ik het nu over Cyprus maar er zijn ergere voorbeelden te bedenken.
Onze maatschappij is toe aan bezinning. Het gemak waarmee vooral jongeren schulden aangaan, met alle dure gadgets lopen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Gefrustreerd en agressief worden als ze iets niet kunnen.
Get real! Doe eens normaal. Al die verknipte mensen die van gekkigheid niet meer weten wat ze moeten met al die frustatie en woede. De moorden, het misbruik. Social media is het toverwoord maar gewoon sociaal, zijn we vergeten.
Laten we stappen terug doen. In normen (of is dat stappen vooruit doen?). In waar het om draait in het leven. Geld? Meer geld? En dan?
Geef mij maar liefde (en een beetje geld natuurlijk), geef mij wijsheid om deze regels ook op mezelf toe te passen. Geef elkaar bescherming, warmte, veiligheid en zorg. Leer jezelf kennen en doe wat jou gelukkig maakt. Vaak maakt dat ook anderen gelukkig.
En geef ons geloofwaardige rolmodellen. In vaders, moeders, ministers en presidenten. En in God.
4 reacties
Anja, heel waar geschreven. We zijn het, bijna, allemaal met je eens.
Je hoort en leest steeds me er over de schulden die jongeren hebben en ook over de agressie. Jammer dat de betrokkenen (en niet alleen jongeren) niet luisteren, het niet lezen en niet willen begrijpen. Ze hebben er recht op vinden ze. Leuke dingen doen en bezitten.
Ik ben van 1938. Ik heb nooit een groot salaris verdiend, was bijna 14 toen ik naar mijn eerste baas ging en heb 47,5 jaar gewerkt. Ja zelfs wij kunnen een stap(je) terug doen indien nodig. Ik hoop bijna dat het zover komt als velen er een les uit trekken. Alleen ben ik bang dat de schulden dan nog hoger worden.
Wie kan er dan nog aan de financiële verplichtingen die zijn aangegaan voldoen?
Van de week las ik in een collum van Wiegel:, Alleen degenen die voor 1925 zijn geboren, hebben geholpen om Nederland er weer bovenop te krijgen en hebben recht op de tegenwoordige ouderdomsvoorziening. Want die waren toen 20! Is dat tussen 1945 en 1951 (toen ik ging werken) tot stand gebracht? Dat waren dan nog eens tijden. Nou, ik vind ons ook tot die categorie horen. Wij zijn niet rijk, hebben geen schuld en kunnen ons goed redden. Als ik naar alle ‘zogenaamde’ rijkdom om ons heen kijk heb ik mijn bedenkingen. Wij zijn gelukkig tevréden met wat we hebben.
Ik sluit me hier helemaal bij aan.
Hi Anja,
Mooi gescheven Anja, Je hebt helemaal gelijk denk ons weer aan het na denken.
Je hebt gelijk we moeten terug naar de basis.Wij moeten beseffen dat het minder moet.Maar jongeren
weten niet beter die moeten het gaan leren.
Mij vragen ze vaak hoe red jij dat met alle
klappen in je leven,nou dat red je niet alleen
met geld. Elke dag tel ik mijn zegeningen met zo
veel lieve mensen om mij heen, en laat je helpen
gesteund door God !!!