In gesprek met een fruitvlieg

Ieder huisje heeft z’n kruisje, dat weet ik wel. En ik ga ze ook niet groter maken dan ze zijn maar ik erger me gek aan fruitvliegjes.

Vanmorgen trof ik mezelf mijmerend en mompelend aan boven mijn zelfgefabriceerde fruitvliegjesvanger.
‘Er zijn er toch een paar gesneuveld etterballen’. Ik zei het echt hardop. Het is mij ernst.

Wat ik ook doe, hoe ik ook schoonmaak, ze blijven komen en gaan. Fruit in de koelkast, wat niet goed is voor het fruit, maar soms moet je kiezen: gezondheid of veiligheid.

Siroop

Ik googel op geheime recepten waarmee je de fruitvlieg in een keer vertelt op te zouten. Azijn komt voorbij, witte wijn, siroop. Je kan ook van die dingen kopen waarin een of ander goedje zit dat ze aantrekt. Van die gezellige ronde vormpjes waarin ze verdwijnen. Erger zijn die met een kartonnetje en daarin een flesje met eenzelfde zoete lekkernij. Het kartonnetje is aan de binnenkant bekleed met een plakkerige substantie waar ik mijn eigen vinger niet meer van af krijg. Echt waar, gebeurd. Zo’n flesje moet je ook niet per ongeluk omstoten. Ook gebeurd.

Wespen

Anders erg vind ik de wesp. Fruitvliegjes vind ik smerig, wespen vind ik eng. Er schijnen er veel onderweg te zijn. Ook daar googel ik weer op, hoe me te wapenen tegen de WESP.

Vliegenmepper

Ik wilde een vliegenmepper want ik ga er van uit dat ik daarmee ook een wesp naar beneden kan halen. Maar er zijn geen ouderwetse vliegenmeppers meer. Wel van die elektrische waarmee je het beestje een schok geeft. Dat vind ik gemeen en een ongelijkwaardige strijd. Ze lachen me uit als ik dat zeg, mijn vrienden. Maar met een vliegenmepper kan ik nog misslaan en dan heeft de tegenpartij gewoon gewonnen. Zo simpel is het leven soms. Met zo’n schokkenmepper hebben ze geen schijn van kans.

En trouwens, het helpt ook niet tegen fruitvliegjes. Ze ontspringen de dans en vliegen door de mazen van het meppernet.

Het moet maar snel gaan winteren.