Maandagochtend, het regent. Niet een beetje maar grote druppels vallen in een gestaag tempo. Je bukt omdat je met je paraplu anders niet onder de oranje vlaggetjes kan lopen die nog in jouw straat hangen. Het is nog schemerig dus het oranje geeft een mooie gloed als gepaste overgang tussen dag en nacht, leven en dood, winnen en verliezen.
Je blijft droog dankzij die hele grote plu en dat is een pluspunt vandaag. De eerste. Je gaat de hoek om en ziet tot je verbijstering dat de vlaggetjes en posters het hebben opgegeven. Wat eens oranje was druppelt als een lichtbloedende wond leeg op de natte straat. Je loopt in een oranje sloot. Dat heb je nog nooit meegemaakt. Zelfs het water is oranje in Nederland. Is dat niet uniek? Nederland huilt zich kleurloos maar doet dat met gepast respect. Het laat ons soppen in ons eigen water.
We hebben verloren maar soms is dat winst.
En die zomer die komt.
Dát was de deal.
Imagine 2
vorige blog
1 reactie
Nu wordt oranjeland weer echt oranje.
Misschien wel van Zonderland. (Epke)