I‘m dreaming of a white Christmas… Keep on dreaming. Wat blijkt? In de telling vanaf 1900 hebben we slechts 8 keer een witte kerst in Nederland mogen beleven. Nu wordt een ‘witte kerst’ wel omschreven als: twee dagen lang een volkomen bedekte Nederlandse bodem met sneeuw. Dus niet ergens een strookje tussen Lutjebroek en Weetikveel.
De illusie van die witte kerst wordt ons gebracht door liedjes en plaatjes die we overal zien. Zo is het dus als je gehersenspoeld wordt en werkt het zelfs bij ons, moderne burgers met hersens die we zelf mogen spoelen. Ik vind het niet erg. Als januari-kind heb ik gek genoeg niets met de winter. Ik houd niet van kou, van gladheid, van wintersport. Mijn kerst zal dus niet anders worden. Als het maar wel donker is, dat is wel een voorwaarde.
Ik las net in de krant dat we ook dit jaar geen witte kerst zullen krijgen… En direct daaronder een bericht dat dat mensen er niet van weerhoudt de zoveelste niet gereden Elfstedentocht te organiseren.
Met goed nieuws, want door een strakkere planning kunnen er dit jaar 3000 mensen meer mee doen.
Dat is toch geweldig nieuws. Mochten er eerst 24000 mensen niet schaatsen, dit jaar mogen er 27.000 mensen niet schaatsen.