Nederlanders staken niet meer. Dat was de afgelopen tijd een feit. ‘We’ kwamen nergens meer voor op de benen of uit onze luie stoel. Maar plotseling roeren we ons.
Het liefste stuur ik iedereen weer terug naar zijn hol.
Het zwartepietenspel, de boeren, de bouwers, de stikstof, de honderd kilometer, de relatie Hazes en Maasland. Nederland is echt klein aan het worden. Met verbazing en verbijstering lees ik elke keer weer wat we allemaal vinden.
Zwarte Pieten
‘Blijf met je poten van onze tradities en cultuur af. Zwarte Piet is zwart en dat moet hij blijven en als het je niet zint (sint), zout dan maar op.’
Elk jaar zie ik met verbazing hoeveel mensen zich nog steeds druk maken over de gradatie van ‘zwart’ rond vijf december. Elk jaar hoop ik weer dat we het eindelijk geaccepteerd hebben, dat verandering bij het leven hoort. Zelfs bij tradities. We hebben van alles te zeggen over stierengevechten of de walvissenvangst. Maar de ene traditie weegt blijkbaar zwaarder dan de andere. En dat betreft altijd onze eigen traditie. De pro-pietenaanhangers, ik ken ze van dichtbij maar ook mij lukt het niet om ook maar enigszins in de buurt te komen van ‘begrip’ over en weer. We zitten muurvast. Zwart en wit.
Place to be
De boeren en de bouwers naar het Malieveld. En nu gaan ook de automobilisten naar het stakingsterrein omdat ze potdomme geen honderddertig meer mogen rijden. Het is ook echt vreselijk. Daarom nog één keer met honderddertig naar Den Haag en dan samen in de file.
Meninkjes
En al die meninkjes, ook de mijne hoor, iedereen wil gehoord worden maar niemand luistert meer naar elkaar. Wat schieten we er dan mee op? Ons grote voorbeeld is de politiek. Hoe politici het spel spelen van ‘jij-en en jou-en’ is tenenkrommend. Veelal schuimbekkende mannen die elkaar proberen te raken onder de gordel. Er wordt langer nagedacht over vileine zinnen en kinderachtige statements dan over echte oplossingen.
Leefbaarheid
De wereld ligt in onze handen en dat besef is zo groot dat het moeilijk te bevatten is. Vooral omdat de maakbaarheid van de wereld voorbij is. Er valt niets meer te maken, alleen maar te repareren. We hebben teveel genomen en het is tijd om terug te geven. En het gaat niet alleen over milieu en natuur maar wat mij betreft vooral over leefbaarheid. Leefbaarheid tussen ons, mensen. Lees alle reacties op de relatie van Hazes en Maasland. Waar bemoeien we ons toch mee en waarom wil je je zo graag bemoeien met iets waar je niets mee te maken hebt?
Verbaal maken we elkaar af.
Kunnen we ook verbaal elkaar groot en heel maken?
Leefbaarheid en leven zijn voor mij onlosmakelijk verbonden met liefde. En liefde is een werkwoord.
Ik lief
Jij lief
Wij liefen.