In de auto op een zaterdag is er niets liever dat ik doe dan luisteren naar Radio 1, de Taalstaat en daarna naar Radio 2, Spijkers met koppen. Helaas duren de ritjes te kort om het hele programma af te werken maar fragmenten pik ik mee.
Zo ook een interview met Christina van Geel, schrijfster van het boek ‘In het spoor van Ikigai’. Alleen het woord al is inspirerend en lijkt het nu ook daarover te gaan. Ken je ikigai maar belangrijker nog – wat is jouw ikigai?
Hartsverlangen
Volgens de Japanse traditie heeft iedereen een ikigai, een reden van bestaan. De inwoners van het Japanse Okinawa kennen het goed. Op dit Japanse eiland wonen meer gezonde en actieve honderdjarigen dan waar ook ter wereld. Ikigai: je ware noorden, je hartsverlangen, je bestaansreden. Christine van Geel reist naar het Griekse eiland Ikaria. Het eiland waar mensen vergeten te sterven. Daar zocht Van Geel sporen die ons kunnen helpen zelf ons ikigai te vinden.
Wat is mijn ikigai?
Een logische stap is te onderzoeken wat jouw ikigai is. Op de vraag: waarom sta jij op in de ochtend, zou je kunnen zeggen: ‘omdat de wekker gaat’, of ‘omdat ik moet werken’. Maar het gaat verder dan dat. Stel dat de wekker niet afgaat en je niet hoeft te werken, waarom zou je dan opstaan? In stilte stelde ik mezelf de vraag. Nu ik als zzp’er werk is de vraag beantwoorden nog belangrijker want dat ik vroeg opsta en zin heb in de dag, is misschien wel de grootste verandering in mijn leven. Juist toen de wekker ging om te werken bij mijn ‘baas’, wilde ik me liever omdraaien, verstoppen. En niet eens om lekker te kunnen slapen maar vooral om iets niet te hoeven doen.
De ziel
Een fijne en dankbare constatering. Dat ik een keuze heb gemaakt waardoor mijn ikigai verder is ontwaakt. We denken allemaal wel eens na over ons reden van bestaan. Tenminste daar ga ik zomaar van uit.
Mijn reden is ‘creëren’. Ik geniet van iets maken, schrijven, gedichten, liedjes, iets bedenken waar ik de ziel van kan blootleggen. Als het moet mijn eigen ziel. Mijn eigen kleinzielige zieltje.
Ontdaan van alle uiterlijke oneffenheden is de ziel misschien ook wel datgene wat nodig is om te kunnen leven volgens de ikigai. Bij het lezen vond ik ook tien punten die volgens de Japanse traditie nodig zijn om gelukkig en gezond te leven. ‘Eet je niet vol’, is er eentje. ‘Ga de natuur in’ en ‘ga nooit met pensioen’. Die vind ik het mooiste. Natuurlijk gaan we met pensioen maar ga nooit met pensioen van het leven.
Ikkiga nooit met pensioen.
Wat is jouw ikigai?