Je lijkt er bijna niet omheen te kunnen zodra je een nieuw huis gaat betrekken: een bezoek brengen aan IKEA. Op het moment dat dit voor ons speelt lijkt heel Nederland een nieuw huis te betrekken of er één te creëren.
In de afgelopen tien jaar hebben we misschien vier keer een bezoek gebracht aan dit Zweedse balletjesbakgehaktbedrijf. Dit geeft aan dat we niet echt warm lopen voor het enorme aanbod. Maar eerlijk is eerlijk, ze hebben van die handige hebbedingetjes die het vooral in kasten en keukens goed doen. De afgelopen week hebben we ons record verbroken. We waren er vier keer.
Want hoe gaat dat?
De eerste keer ga je kijken en zeg je tegen elkaar ‘nou, dat komt nog wel’. De tweede keer pak je zo’n potloodje en briefje mee en noteer je wat je wilt kopen. Als je dan uiteindelijk bij de kassa komt ben je moe en zeg je tegen elkaar ‘ik heb nu geen zin meer, we gaan morgen nog wel een keer, als het rustiger is’.
Die ‘morgen’ bestellen we kasten en dingen die zij mooi voor ons in elkaar kunnen zetten. ‘U kunt aan de kassa betalen maar ook bij mij’, zegt het aardige meisje die weet hoe het er op zondag aan toe gaat. We kiezen voor het juiste blijkt later. We betalen bij haar. Als we naar de uitgang kopen, er is een handige uitgang voor hen die zonder spullen de winkel willen verlaten, zien we mega lange rijen mensen staan met karren vol dingen. Rijen vol happy IKEA-families die thuis gaan klussen. Zo’n happy family zijn wij niet.
Zelfbedieningsmagazijn
Maar we waren nog niet klaar. Een dag later staan we bij het zelfbedieningsmagazijn en kies je rij 22, vak 29 even, blok 33 en zoek je het maar uit. Na de wachttijd bij de kassa zegt het meisje: ‘u mist een deel, kijk maar, hier staat ‘1’. Als dat er staat dan weet je dat er ook een ‘2’ moet zijn. We kijken naar de rij achter ons en tellen tot tien. Het meisje denkt mee en rekent alvast af zodat we met kar terug de winkel in mogen om alsnog deel 2 te halen.
Vooruitziende blik
En ik weet hoe het verder zal gaan. Eerst slepen we de dozen, altijd veel meer dan je zou willen, het nieuwe huis binnen. Op het etiket staat: geen gereedschap nodig. Maar dan ken je ons nog niet. We stapelen de dozen in de lege kamer op elkaar en kijken er naar. Op dat moment lijkt het ons nog een wonder dat daar op een moment iets uit kan ontstaan wat we werkelijk gaan gebruiken. ‘Morgen’ zeggen we en sluiten de deur achter ons.
Vandaag is het morgen.
3 reacties
Ikea, kan nog een heel gedoe zijn. Mijn man weigert ondertussen om er naar binnen te gaan…. : (
Ach ja, Ikea, wie is er niet groot mee geworden. Ik was er gisteren nog even. Zaterdag aan het einde van de middag. Ik dacht dat het dan wel rustig zou zijn, want wie gaat er nou op zaterdag tegen het einde van de middag naar Ikea? De halve stad, zo bleek. Ik ging voor een lamp en eventueel een hoes onderlaken en kwam thuis met dat onderlaken (duurder dan ik had begroot), een meervoudige stekker voor het opladen van mobieltjes enzo, een zak groenteballetjes, een pakje rösti en een doosje chocolade. Daarvoor had ik (heen en terug) 75km, in totaal een uur, autogereden en een klein kwartier in de rij gestaan. Viel nog mee eigenlijk. Sterkte met het in elkaar zetten van je spullen!
Succes!