‘Ik heb goed en slecht nieuws’

Onze lieve Shiba wil niet uit. Nou, ze wil wel uit maar niet lopen. Waar elk ‘normaal’ hondje kwispelend aan komt lopen na ‘ga je mee uit’, duikt zij nog net niet onder de tafel.
Om zeker te zijn dat ze fysiek niets mankeert bezoeken we de dierenarts.

Ami ruikt onraad als we de straat van de dierenarts in lopen. Ze stribbelt tegen en wil W E G. Binnen mag ze eerst op de weegschaal. Voor elke vrouw een pijnlijk moment maar voor deze drie vrouwtjes ook een gewichtig moment. Is ze afgevallen na minder snoep en meer beweging… De assistente van de dierenarts juicht enthousiast. Zeven ons is ze kwijt.

De vriendelijke dierenarts roept Ami naar binnen. Als we uitleggen waarom we komen en de weigering van Ami om ook maar één stap teveel te zetten, lacht ze. ‘Als ik naar haar kijk denk ik eerder dat jullie een super eigenwijs exemplaar van dit hondenras hebben uitgekozen’. Maar om alles uit te sluiten zal ze Ami’s bloed onderzoeken op alles. Later op de avond belt ze ons de uitslag door.

Telefoontje

Het telefoontje komt. De dierenarts zegt ‘ik heb goed en slecht nieuws. Wat willen jullie horen?’ We weten het natuurlijk al. Het goede nieuws is dat Ami niets mankeert, het slechte nieuws is dat wij het meest eigenwijze exemplaar uit het nest van destijds hebben gekregen. Honderdzeventig euro lichter lopen we met Ami naar buiten die nu echt wel wil lopen, weg van die vreselijke plek met witte jassen en ordinair dierenplebs. Met haar pootje in het verband trekt ze ons in vliegende vaart richting auto.

Het goede nieuws is zeker dat Ami heel gezond is. Het slechte nieuws is dat we geen wonderpilletje krijgen dat haar in beweging zet. Wij zijn weer aan zet. De baasjes, de vrouwtjes die vanaf morgen weer resoluut zullen optreden en een hondje zo’n uur of wat met ons mee zullen sleuren richting gezond gewicht.

Ami weet nog van niets. Die ligt in haar mandje te dromen van luieren in de zon en lekker eten.
Ze lijkt eigenlijk heel erg op ons.

 

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden