In Holland got Talent mag ieder die dat wil een kunstje komen doen. Dit tot grote hilariteit van vooral de jury. Soms zie je heel groot talent, soms zie je zielepieten en soms zie je grapjassen.
Er was eens een lange vrouw en zij hield van dansen. Zij was er verzot op. Ze danste waar het maar kon. En op een dag danste ze in de armen van een blonde man die op een fiets kon fietsen met maar één wiel.
De vrouw zei: ‘Schat, ik heb aanleg voor talent. Als we dat nu eens voegen bij jou fietserij, dan hebben we een hele aparte act.’ De man was allang blij dat hij kon blijven fietsen en niet mee hoefde te dansen. Eerlijk gezegd, kon zij het ook niet heel goed. Ze was er net iets te lang voor. Voor lengte had zij niet zoveel talent.
Ze oefenden en oefenden en daar stonden ze dan gisteravond, op het grote podium van Holland got talent.
Net niet
Wat de man deed was knap. Fietsen op één wiel is moeilijk. Een dansende vrouw boven je hoofd houden is meer dan moeilijk. Het is eigenlijk onmogelijk maar hij deed het wel. Terwijl zij sexy bewegingen maakt langs zijn hoofd om dan dramatisch over de grond te rollen, krijgt de man ademnood. Ik begrijp dat wel.
Dansen in water
Zou kunnen, moet mooi kunnen zijn. Een prachtige, dramatische dans van mensen die allemaal dansen, is prachtig. Een dans op een evenwichtsbalk, ik kijk er niet raar van op. Maar dansen terwijl er eentje blijft fietsen, ziet er niet uit. Het is niet mooi om te zien, het is stoterig en hokkerig, de bewegingen zijn niet mooi vloeiend omdat de man alles uit de kast moet halen om haar te tillen. Fietsen op de maat is dan niet te doen.
Ze mogen niet door. Maar de vrouw blijft ervan overtuigd dat ze aanleg heeft voor talent.
Eerlijk? Ik geloof haar wel.