Ik lees en schrijf graag gedichten maar de dichtmarkt is een hele eigen markt. Ik ken mensen die van de vroege ochtend tot de late avond zichzelf verliezen in boeken maar nooit in gedichten. Veel van die mensen ken ik. Waarom is dat toch?
“Ik snap het gewoon niet”.
“Waarom zeggen ze het zo raar, doe eens gewoon”.
Dat soort dingen hoor ik dan. En eerlijk is eerlijk, van veel gedichten snap ik weinig. Geen idee waar ze het over hebben, welke lagen of stijlen of schema’s men gebruikt heeft en wat ik er uit zou moeten kunnen halen.
Maar
Er zijn dichters die wel toegankelijk zijn. Die in mooie woorden moeilijke dingen kunnen zeggen. Daarom neem ik me voor om af en toe een gedicht te plaatsen. Van echte dichters. Hopelijk trekt het jou over de streep.
Vandaag een gedicht van Herman de Coninck, mijn held
St. Ives, kerkhofje
Op die kerkhof lijkt de dood zelf op haar beurt gestorven,
de zerken op hun beurt begraven, onder gras
dat leeft en vrolijk overleeft
op grond van wat destijds was
Heden en verleden ontmoeten
elkaar hier op elke hoek, en dan groeten
ze, deftig comme il faut,
Heden en Verleden, van de firma Tijd en Co.
Dit land is conservatief
zoals een wijnkelder dat is:
het heeft de tijd.
Niet voor de eeuwigheid,
maar om vergankelijkheid, om dagen, uren
iets langer dan gewoonlijk te doen duren.