Ik mag niet klagen, ik ga niet klagen. Maar de laatste weken gaan er belachelijk weinig uren in een dag. Zo kijk ik even op en zijn er plots vijf uren verstreken.
Ik had eerst als titel opgeschreven: ik ben ondernemer. Maar dat voelt nog steeds heel gek.
Tijdens een wandeling met B. hebben we het erover. Hoe ik vrij spontaan en naïef besloot om ‘voor me selluf’ te beginnen. Vier jaar geleden alweer. ‘Non, rien de rien, non, je ne regrette rien’. Is echt zo. Geen minuut spijt van dat besluit maar dat ik nog steeds maar aan het begin sta, leer ik elke dag. Niet alleen ben ik tekstschrijver maar ik ben ondernemer en dat laatste had ik me toen niet echt gerealiseerd.
Ik ben mijn eigen cateraar, mijn eigen toiletjuffrouw, ik ben agenda, ik ben ‘aan’ ook als alles vanzelf op zwart gaat. Ik ben blogger, vul mijn website, ik ben secretaresse, baas, werknemer, ik ben mijn eigen VA. Ik ben administrateur, ik ben HR, ik ben mijn eigen automatiseringhelpdesk en communicatieafdeling. Ik voer ontwikkelgesprekken in mijn hoofd die ik gelukkig ook weer snel vergeet.
Ondernemer
Voor de grap google ik op ‘ondernemer’ en kom honderden lijstjes tegen met de vijf, tien, dertig eigenschappen die een ondernemer moet bezitten om succesvol te zijn en te blijven. Een aantal heb ik van nature, een aantal kan ik leren, maar er zijn ook eigenschappen die ik niet bezit. Als ik denk aan risico nemen (een van die eigenschappen) dan is dat voor mij al een zaal betreden met mensen die ik niet ken. De volgende stap zou zijn om losjes een gesprek te beginnen. Je kan mij opvegen. Een ondernemer heeft zelfvertrouwen. Nou, ik heb gezocht, kan het niet vinden.
Ik zou niet klagen had ik beloofd. Doe ik ook niet. Ik ga het omdraaien. Van de dertig eigenschappen die een ondernemer moet bezitten, bezit ik er toch wel twintig. Het is alleen een kwestie van overzicht houden, alles op een rijtje hebben…
Ik ga maar eens een tekstje schrijven of zo.
1 reactie
Wat mij wel hielp waren gesprekken met “concullega’s”, om dat vreselijke woord maar eens te gebruiken. Ik ben ook zzp-er, op latere leeftijd hovenier geworden, nu vooral werkzaam als tuinontwerper. Ik heb plantenkennis en ruimtelijk inzicht, talent voor vormgeving en voor het goed en realistisch presenteren van ideeën. Maar commercieel inzicht, nee. Ben verschrikkelijk dom als het gaat om het vertalen van werk in geld. Doe een uur over het maken van een factuur (ja, dat geeft een heel andere betekenis aan “uurtje factuurtje”). Partner plaagt mij wel eens goedmoedig met mijn uurtarief, dat dat ongeveer een kwartje is, als je het echt eerlijk omrekent, omdat ik zo waanzinnig veel tijd steek in een ontwerp of beplantingsplan …
De collega’s stuurden me bij, drongen aan op een veel hoger uurtarief. Prezen me, corrigeerden waar nodig. We overlegden eerlijk en open. Sparringpartners die elkaar waarderen, het is van onschatbare waarde.