Humble

Ik zag een fragment van een programma van de evangelische omroep. Daar wast de presentatrice, vanuit het Bijbelse voorbeeld, de voeten van een bekende Nederlander. Deze keer de voeten van Jetty Mathurin. Jetty Mathurin is een oudere, surinaamse actrice. Mijn eerste reactie bij ‘voeten wassen van een ander’, was ‘gadsie’. Dan nog liever dit! Er ontstond een mooi gesprek. Eerst over de voeten, hoe ver ze al gelopen hadden, hoe sterk de voeten voelden, hoe krachtig.

Er werd aan Jetty gevraagd hoe dat was, om je voeten te laten wassen door een ander. Zji antwoorde: ‘het geeft mij een nederig gevoel’. Ze ging verder dan dat. Zij vertelde hoe het voor haar was dat een blanke, de voeten wast van een zwarte vrouw. Hoe bijzonder, wat een antwoord op de geschiedenis van slavernij. Letterijk zei ze: ‘Ik heb eeuwenlang jouw voeten gewassen, nu kan jij iets terug doen’. Ik hoopte heel erg dat niet ineens de Zwarte Pietdiscussie dit mooie fragment zou verstoren, maar gelukkig niet. Wel hoopte ik dat heel veel mensen die zouden zien en voelen, hoe de geschiedenis van mensen in de genen gaat zitten.

Nederig heeft voor mij een negatieve meeklank. Naast een bescheiden dankbaarheid heeft het ook iets onderdanigs. Jetty Mathurin veranderde zelf het woord in ‘humble’. En dat is een prachtig woord. ‘Humble’ heeft ook de betekenis van ‘nederig’ maar voor mij zit daar een vrolijk, dankbaar gevoel aan vast. Zo klinkt het woord ook, toch: ‘humble’.

En al zou het verder niemand aan het denken hebben gezet, mij wel. Laat op de avond vroeg Vriendin hoe het met mji was. (Echte vrouwenvragen zijn dat, dat weet ik wel). Ik antwoorde gedachteloos: ‘redelijk’. Op hetzelfde moment herinnerde ik me de ‘humbleness’ en nog voordat Vriendin lieve beloftes deed om dat gevoel te veranderen, kon ik oprecht zeggen: ‘Het gaat heel goed’. Dankbaar voor alle mooie mensen en dingen in mijn leven. ‘Humble’ is een mooi gevoel.