Zo lijkt het tenminste. Alles wat de man zegt, denkt, doet roept blijkbaar bewondering op. Onnodig te zeggen dat het bij mij niet zo werkt. Het gaat niet zo ver dat ik hem helemaal niet pruim maar ik begrijp gewoon niet waarom zo’n jongen zo’n grote rol krijgt toebedeeld. Hij is grappig, vinden ze, hij is raak, hij analyseert en vooral ‘het is zo’n gewone jongen gebleven’.
Was dat maar waar. Ik merk niets gewoons aan Rene van der Gijp. Een middelmatige voetballer met een neus voor aandacht.
Hij is nog lang niet uitgespeeld. Hij wil graag een eigen programma. Dat gaat hem lukken ook natuurlijk. Mensen houden van zijn openheid en ‘kijk mij nou eens gewoon doen’.
Ruim zes ton voor de grapjes die hij maakt. Een boek waarin hij zichzelf analyseert zorgt voor de aanvulling die hij nodig heeft om te kunnen leven zoals hij doet.
“Toen ik drie jaar terug begon bij RTL had ik een contractje voor 60 / 70 duizend euro per jaar. Nu is dat zes keer zoveel. Met mijn lezinkjes erbij hoef ik me nergens zorgen over te maken.”
Waar maak ik me druk om? Wist ik het maar. Als ik ergens lees dat hij weer ergens iets van vindt, dan krijg ik dat gevoel van ergernis. Hoe echt een geloofwaardig hij ook over wil komen, bij mij werkt het tegenovergesteld.
Van der Gijp is gewoon slimmer dan wij zijn. Misschien is dat het wat ‘pijn’ doet.
1 reactie
Ik heb nog nooit van deze heer gehoord, dank voor de beschrijving, lijkt me niet moeilijk hem te omzeilen.