Het nieuwe televisie seizoen is weer begonnen. Veel nieuwe programma’s en voor het eerst ook gericht op de oudere medemens. Omroep Max scoort al jaren goed dus nu durven andere omroepen het ook aan.
Tijdens de promo zei Vriendin: ‘Goed idee, zo’n programma voor oudere mensen’. Ze zei het op een toon alsof het een hele speciale doelgroep betrof.
‘Over niet zo heel veel jaartjes passen wij er ook in’, herinnerde ik haar. We werden er beiden stil van. ‘Oud’, dat zijn anderen maar wij toch niet? En gelukkig hoeven wij niet op zoek naar romantiek maar we weten heel goed hoe dankbaar en blij je kunt zijn als je op oudere leeftijd weer een liefde ontmoet.
Gewoon lief
Dat is eigenlijk alles wat ik nu van het programma kan zeggen. Het gaf me een blij gevoel. Zo veel verschillende mensen, sommigen waar de diepe rimpels op het gezicht verhalen vertellen over toen, sommigen met hippe haren en kleding, mensen die gescheiden zijn of ineens na zestig jaar huwelijk: weduwe of weduwnaar. En dan de draad weer oppakken?
Vroeger keek ik naar tieten
Eén man bekijkt de foto’s van de vrouwen. ‘Lieve uitstraling’, zegt hij als hij wijst naar een foto van een blonde dame. ‘Vroeger keek ik alleen naar tieten, maar nu niet meer, tieten….’. Hij zwijgt alsof hij wil zeggen: ‘wat zijn tieten nu helemaal als je gewoon een lieve vrouw kan treffen’.
Er is een stille, introverte man bij. Veertig jaar lang liep hij voor de fanfare uit. Een vrouw mompelt: ‘Ik vind het leuk als een man een hobby heeft’.
Elvis-fan
Er zijn twee Elvis fans bij. Een vrouw met blond haar en rimpels als littekens op het gezicht. Het verdriet en teleurstelling over het leven sijpelen er nog net niet uit. En een man in zwart leer en lange haren. Een overjarige motorman. Ook hij houdt van Elvis. Ik weet zeker dat zij van elkaar gaan houden. En nu al gun ik het hun zo!
Intriges
Maar dit was de eerste aflevering. Je kunt op je vingers natellen dat na zonneschijn ook regendruppels zullen vallen. Dan steken al die menselijke karaktertrekken de kop op. Jaloezie, nijd, eenzaamheid, verdriet. Ik hoop dat er niemand uit de groep valt of alleen overblijft. Dat mag alleen als iemand zegt: ‘Goed dat ik heb meegedaan. Nu weet ik weer dat ik het heel goed heb in mijn eentje. Laten we het zo maar houden’.
Dan kan ik het aan.