Ik werd wakker met dit lied van Billy Joel en het heeft alles te maken met de Amerikaanse verkiezingen en het gedoe in beide kampen.
Billy Joel zingt:
Honesty is such a lonely word.
Everyone is so untrue.
Honesty is hardly ever heard.
And mostly what I need from you.
Ik had en heb lichte voorkeur voor Hillary omdat ik bij haar nog enigszins ‘common sense’ vermoed. Maar wat is het toch een treurige aangelegenheid. Het geld dat besteed wordt aan macht en leugens en bedrog. Het gekonkel en het kapotmaken van je tegenstander. Het inspelen op de onderbuikgevoelens van mensen die niets meer dan een beetje hoop en vertrouwen willen hebben. Nu is het weer mis bij de democraten. Is het spel niet eerlijk gespeeld bij de voorverkiezingen. Was Sanders niet meer dan een linkse marionet in het rechtse geheel.
Valt er hier nog iets te redden? Want alles wat nu gebeurt maakt Trump meer winnaar dan wanneer hij dat op eigen kracht zou moeten doen. Wordt er niet gewonnen op punten maar op min-punten.
Ik droom: Hillary wordt op een ochtend wakker. Ze blijft even liggen totdat, door het raam heen, een zonnestraal haar solar plexus beroert. En ze ontwaakt. En zegt: ik doe het niet meer. Ik ga vanaf nu de waarheid vertellen ook als de waarheid niet gedragen kan worden. Ik ga niet meer in op alle smerige one-liners van opponenten, op gif, op haat en op domheid. Ik ga mijn fouten toegeven. Ik zal kwetsbaar voor de conventie staan en ze mogen me opeten als ze dat willen, uitkotsen als dat moet. En als er dan nog ruimte is zal ik er eindelijk staan zoals ik ooit was: krachtig, oprecht en menselijk. En dan hopen dat mensen klaar zijn voor de waarheid, voor het spel dat we samen spelen en de rollen die we daarin hebben want ik stop met het spel.
Een utopie. Natuurlijk. De wereld is corrupt maar de ziel gelukkig niet. Heeft de wereld een ziel? Ik denk van wel. Een failliete ziel misschien maar waarom niet investeren in iets waar we in geloven.