Gisteren op de laatste hete dag van deze week, bezochten we H, nichtje van Vriendin, die aan het water woont. Ook daar is het heet op het terras maar zoals altijd is de enige plek waar Ami wil liggen: in de zon.
Natuurlijk halen we haar daar weg om een minuut later te constateren dat ze een ander fijn plekje heeft gevonden waar ze hijgend het goede leven tot zich neemt. Max, de grote, witte herder, is verstandiger. Omdat ik al die nare plaatjes van uitgedroogde honden op balkons en elders op mijn netvlies heb staan, stel ik voor om naar het privé strandje te lopen in de hoop dat Ami het water in zal gaan.
We hebben nog niet één stap op het hete zand gezet of Ami vliegt het water in. Niet om te zwemmen maar om vier-pootjes-te-baden. Max springt intussen als een volleerd zwematleet het water in, op zoek naar de bal.
Stokje zoeken
Vriendin gooit een halfbakken stokje het water in. Ami trekt haar neus op. Ik ga op zoek naar een beter exemplaar. Een week geleden gooide ik ook enthousiast een stokje weg om er na een paar keer gooien achter te komen dat het een oude drol was. Ik let nu dus goed op. Het stokje wordt gevonden en we gooien het ding het water in. Gaat Ami eerst nog tot de buikrand het water in, uiteindelijk waagt ze de overgang naar zwemmen. We gooien steeds verder om haar ook steeds verder weg te zien zwemmen. Zij lol, wij lol. Ze is niet meer te stoppen, ze haalt haar diploma A, B en C in een kwartier tijd. Wij juichen. Gelukkig kent nichtje H de tantes goed dus doet ze net of ze zich niet dood geneert voor het gedrag van de oudere dames die kirrend op het strand staan alsof zij zelf de hond zwemles hebben gegeven.
High five
Maar wat kan ons het schelen. Ami beweegt. Ami beweegt meer dan dat ze het afgelopen kwartaal heeft gedaan. Ze gaat op en af. Alsof wij plotseling het sleuteltje hebben gevonden waarmee we haar ‘aan’ kunnen zetten. We zien ook doordat haar vacht nat is, hoe prachtig afgetraind ze er onder die wolligheid uitziet. Ze is helemaal niet dik. Ze is prachtig, Wat een lijntje. Zou bijna willen dat ik ook zo’n vacht heb om naar te verwijzen als we het over mijn lijn hebben. Helaas is het bij mij echt: what you see is what you get.
Rollenbollen
Op de terugweg met onze schoon gewassen hondje zien we Max door het zand rollen. Ami kijkt ernaar en besluit hetzelfde te doen. Als een tolletje wentelt ze zich in de aarde, door de poep, door het zand, om later als een vale dweil bij ons aan te komen.
Er wordt van Shiba’s wel gezegd dat ze kunnen lachen. Het is waar. Ami heeft gelachen. En haar baasjes ook.
1 reactie
Hebben jullie water in de buurt,zodat ze vaker kan zwemmen?