Homeless

Ik schreef het gisteren al: nog nooit een stad gezien met zoveel ‘verdwaalde’ mensen. We hoorden dat San Francisco een van de weinige steden is waar het zwerven wordt toegestaan. Hoe fijn is dat? Elke wijk waar we komen, netjes of niet zo netjes, overal liggen mensen op stoepen, onder bankjes, in groen, of hangen wezenloos tegen een muurtje aan. Volkomen de weg kwijt door drugs, alcohol, of gewoon omdat ze geen weg meer weten.
Een jonge vrouw in een invalidenwagentje die door een andere sloeber wordt voortgeduwd, .Ze heeft geen benen. Veel mensen die ledematen missen.
Ik weet er te weinig van, wat een stad als deze doet met haar inwoners, is er opvang, krijgen ze eten, drinken, iets?
Soms is het ook grappig, een oudere donkere man, baard, shabby, houdt zijn buurvrouw bezig met sterke verhalen. ‘You know what I mean’, zegt hij elke keer en ligt voorover van het lachen. Als het meisje uitstapt hebben wij nog een lange rit voor de boeg om iedere keer weer te genieten als een onwetende reiziger naast hem plaats neemt en hoppa, daar gaat hij weer.
Als hij uitstapt kijk ik hem na. Een oude man, homeless, mager, niet al te vast op de benen.
Het is ineens niet zo grappig meer.