Toen ik bijna een jaar geleden met deze blog begon heb ik mezelf iets beloofd, namelijk dat niets me zou weerhouden om te schrijven wat ik denk. Een mooi streven. Maar nu is het zover, ik leg mezelf een schrijfverbod op. Omdat het te persoonlijk is, het te dichtbij kan komen.
Vroeger beschreef ik in dagboeken mijn miserabele leven vol angsten en onzekerheden. En vol boosheid en woede. Ik ken mensen die zelfs in dagboeken niet hun waarheid durven schrijven. Stel je voor dat..
Ik heb inmiddels mijn dagboeken ritueel in de fik gestoken. Over. Verleden tijd. Niet nodig mensen te noemen of te veronderstellen dat ze bedoeld worden.
Zo ook met deze blog. Ik ben dus minder dapper dan ik dacht. Mijn petje af voor mensen die dat wel doen.