Deze zaterdag ben ik begonnen met een nieuwe opleiding: Redacteur. De eerste bijeenkomst was in de bibliotheek van Den Haag. Een rommelig begin, een receptionist die me vertelde dat de cursus net over was maar ‘ga maar even kijken’. Dat zou normaal genoeg zijn om mij in de stress te doen schieten maar niets daarvan. Op de derde etage zie ik iets dat op een bijeenkomst lijkt maar de rommelige tafel toont toch echt de resten van een voorbije lunch. Ai. Toch, gelukkig, ik zit goed. Er waren die dag twee bijeenkomsten.
Mijn nieuwe groep stoomt binnen en we maken kennis met elkaar. Enkelen zijn zeer gespannen. Bij mij zelf merk ik helemaal geen spanning en dat is ook een vreemde ervaring want dat had ik vroeger altijd wel. Ik besef dat ik nu al zo vaak met een opleiding ben gestart dat ik die stap niet meer lastig vind. Ook niet als ik straks moet voorlezen. Natuurlijk, helemaal ontspannen zal het niet zijn en dat is maar goed ook maar geen angst om te falen of om afgewezen te worden. Hoe ouder hoe wijzer? Nee, onverschilliger is voor mij het juiste woord. Het doet me niet meer zoveel wat ‘ze’ van me vinden. Vind maar raak. Het voordeel van ouder worden is echt dat je je niet meer kan laten leiden door anderen. Niet meer wil laten leiden ook. Al zoveel jaren in de pocket dat je daar eindelijk van kan profiteren.