Voor niet-voetballiefhebbers: Feijenoord doet het goed. Steeds meer durven Vriendin en ik te geloven in een landstitel voor onze club. Gisteren kwam er ineens een oude herinnering naar boven.
Feijenoord wint Europacup. Elf jaar waren mijn tweelingzus en ik, mijn oudste zus een jaartje ouder en broertje drie jaar jonger. Mijn vader was een echte voetbalfan, eerst ADO, dan Feijenoord. Toen Feijenoord de Europacup won was mijn vader euforisch en kregen wij allemaal een transistorradiootje van hem. Zo’n klein radiootje dat je in je hand kon meedragen. Wat een cadeau. Werd Feijenoord (of ADO, maar dat laatste lag toen ook al moeilijk) maar altijd kampioen, want wie wil er niet zo’n vader hebben? En zo’n radiootje.
Gek hoe dat werkt met herinneringen. Want hoewel ik hier overtuigd mijn stukkie zit te tikken heb je grote kans dat zus 1 of 2 zich hier niets van kan herinneren. Dat ze mijn verhaal naar het rijk der fabelen verwijzen. Maar zo’n verhaal zuig je toch niet uit je duim. Laten we voor het gemak er van uitgaan dat Feijenoord waar is en dat het radiootje, waar is. Misschien haal ik gelegenheid en feiten door elkaar, maar ze hebben echt bestaan. En mijn vader ook. Die stille, verre man toch.
Lagen wij al in bed, kwam mijn moeder ons halen met een lieve glimlach om haar lippen. ‘Papa is een kroketje aan het halen, kom er maar even uit’. En hup, vier paar kindervoeten huppelden naar de woonkamer waar we op de warme kroketten wachtten.
Ze hadden het niet hoeven doen. Ze hadden gewoon stiekem alleen voor zichzelf kroketten en bitterballen kunnen halen maar dat deden ze niet. Totaal pedagogisch onverantwoord zou je nu zeggen maar ik denk alleen maar: wat fantastisch dat zij dat deden. Dat wij later briefjes onder de deur schoven met de vraag of papa nog iets ging halen, vonden ze minder leuk maar ook toen hoorden we af en toe toch onverwacht de buitendeur sluiten en de auto starten. ‘Hij ging’.
Zoete herinnering doordat Feijenoord kampioen gaat worden. Een rood-witte bitterbal. Hoe bitter zal het zijn als mijn gedurfde uitspraak nu toch teniet gedaan wordt? Dat wordt dan echt een bittere bal.