Na de inauguratie van Trump is het nog heviger losgebarsten. De voors en tegens. Hard tegen hard. Leugen tegen leugen. Een fantastische Zondag met Lubach gisteravond waar hij op Trumpiaanse wijze Nederland voorstelt aan de nieuwe president. Hilarisch. Maar steeds meer betrap ik mezelf op de gedachte: ‘wie bereikt hij met zijn knappe act?’ Hetzelfde geldt voor de schrijvende journalistiek of andere media. We zijn niet alleen uit elkaar gedreven, we laten ons ook alleen nog maar voeren door eigen parochianen. Waarom zou ik ook iets anders lezen als ik er alleen maar nog bozer door word? Welk vuurtje moet nog hoger gestookt worden om te ontbranden in een vlammenzee?
Waar zijn de mensen die kunnen verbinden en verbroederen. Ben jij dat, ben ik dat? Naast alle haat tussen geloven, tussen links en rechts zijn er plots twee andere groepen bijgekomen: de elite en het burgervolk. Maar waar zijn de mensen? Gewoon jij en ik met het hart op de goede plaats, met de wil om de hand uit te steken en de hand in eigen boezem te steken?
Ik heb geen antwoord, alleen maar vragen. En een hele maandag om daar over na te denken.