Zomergasten 2018 is weer gestart. Twee afleveringen tot nu toe. En ik verheug me er altijd op. Nieuwsgierig naar fragmenten die mensen laten zien, iets nieuws te leren, ontroerd te worden. Maar tot nu toe heb ik vrij onbewogen naar het scherm zitten staren. Wel tot het eind, want je weet maar nooit.
De eerste gast was Romana Vrede, theatermaker. Ik kende haar ‘vaag’ maar ze intrigeerde me wel. In Zomergasten was de interesse snel over. Ingewikkeld gedoe over hoe echt kan ik zijn, ogen die ter hemel worden geslagen, stiltes die vallen waardoor je een uitspraak verwacht die er toe doet. Maar het kwam maar niet. Romana Vrede’s rol kwam niet goed uit de verf.
Louis van Gaal
De tweede gast was Louis van Gaal. Het enige dat er mis was deze avond, was het format van Zomergasten. Interviewer en gast. Zoiets. Maar Louis vond de vragen maar lastig. Janine Abbring, de interviewer, vond het ook lastig. Er was helemaal niets tussen de twee. Mannetje Louis en mannetje Abbring. Twee apen op de rots. Zij die een mooi programma wil maken, hij die zijn programma wil maken, regisseren en controleren.
Wedstrijd
Louis speelde een wedstrijd. Luisteren, bek houden en opletten. Natuurlijk waren er momenten dat ik iemand zag die ik nog niet kende. Als hij over zijn overleden vrouw praat maar ook over de liefde die hij voor zijn huidige vrouw heeft. Hij komt er manmoedig voor uit. Misschien heb ik hem drie keer zien glimlachen. Een bij de zin: ‘Ik heb een zwak voor brunettes zoals jij’. Ik heb die zwakte niet gevoeld.
Interview
Wat maakt een interview eigenlijk goed? Twee oprechte mensen die niet bang zijn om te zeggen wat ze denken. Ze hoeven elkaar niet aardig te vinden, juist niet. Maar laat vooral het niet-aardig zijn, zien. Ik kan me voorstellen dat Abbring ’s avonds met kussens heeft staan smijten. In de tang zat ze met een welbespraakte Louis. En dan ‘welbespraakt’ in de zin van nooit klaar zijn, nooit genoeg gezegd hebben.
Louis van Gaal had het interview voorbereid als een voetbalwedstrijd. Maar zonder spelers geen wedstrijd.
Op naar Zomergasten nummer 3. Laat het stormen en waaien.