Ik heb iets geks. En ik hoop natuurlijk dat er mensen zijn die het herkennen, maar ik vrees met grote vreze. Terwijl ik er niets aan kan doen, het gebeurt buiten mij om.
Komt ‘ie. Ik word wakker met een zin die, terwijl ik nog half droom, vol betekenis is. Ik weet precies waar ik het over heb, ik zou er zelfs over door kunnen praten. We kunnen net zo goed midden in een discussie zitten, dus er is iemand die begrijpt wat ik zeg.
Wakker
Maar bij volle bewustzijn, zeg ik de zin eerst in mezelf. Daarna hardop.
Dit is de zin 'Ze kruist twee stuifbessen op en kaaft ze af'.
Die zin betekent gewoon niets. Stuifbessen bestaan niet al gun ik ze het licht en afkaven… geen idee. En hoe je in hemelsnaam stuifbessen op kan kruisen… wonderbaarlijk toch. Dit is niet de eerste keer dat ik met een zin wakker word die logisch klinkt, integendeel. Alles staat op z’n plek, maar betekent niets. Of mis ik iets? Wil het universum mij iets zeggen.. maar wat dan? Als het al zo is, zeg het dan in een taal die ik begrijp.
Vroeger
Het doet me ook denken aan vroeger, lang geleden. Ik ging altijd met de tram naar de middelbare school samen met mijn tweelingzus en een vriendin: Monica van Loon. Ik vermeld nooit namen maar haar naam bewust wel. Stel je toch voor dat zij dit leest en herkent en dat we elkaar ooit weer ontmoeten! Monica en ik vonden het heel leuk om in de volle tram hardop, onzinnige gesprekken te voeren. Zo hard dat iedereen mee kon genieten. Er werd ook vaak om gelachen en dat succes smaakte naar meer. Oh, wat waren we luidruchtig.
Wat wij allebei goed konden was niet alleen onzin zeggen maar ook heel snel op elkaar reageren dat het leek alsof wij precies begrepen wat we tegen elkaar zeiden.
‘Als jij het licht aandoet, moet je ook niet gek opkijken als je op een fiets zit’.
‘Ja, of boontjes met een hoogleraar aan het ontbijt’.
“Precies, ik had gisteren ook zoiets geks, ik ontmoettte een achternaam…’
‘En je huiswerk dan?’
Zoiets, alleen veel leuker want ik ben de touch kwijtgeraakt in de loop der jaren. Ik houd van onzin. Misschien omdat ik eigenlijk bloedje serieus ben of doe. Misschien wil de rare zin mij iets zeggen over onzinnigheid en hoe verrukkelijk onzin kan zijn.
We kennen wel onzin hoor. Kijk maar om je heen. Maar het is onzin waar ik niet om kan lachen. En ik wil lachen. Samen. Maar iemand? Met dit soort zinnen op de grens van slapen en ontwaken?
2 reacties
De zin van onzin.
Maar iemand? Met dit soort zinnen op de grens van slapen en ontwaken?
En de appelmoes was nog wel in de reclame!