Het klote-volkje dat we (toch) zijn

Gisteren was het HET nieuws. Volkert de Graaf op vrije voeten. Dat is dan ook alles wat er vrij is aan hem want met een enkelband, een meldplicht en de halve Nederlandse bevolking op je hielen is het lastig integreren. Dat het fout af gaat lopen is eigenlijk alleen nog maar een kwestie van tijd vrees ik. Volkert G. is een enge, zieke man. Een gek die gestraft is voor iets vreselijks. Zoals zoveel gekken die mensen vermoorden om wat voor een reden dan ook. Nederland is bang dat door de dood van Fortuyn, haar of hem iets vreselijks is onthouden, namelijk een Nederland waar iedereen zou willen wonen (geen buitenlanders natuurlijk, of in ieder geval niet meer Nederlanders). Maar een Nederland waar Nederlanders willen wonen, genoeg geld, genoeg huizen, heppie de peppie zeg maar. Dream on, Nederland.

Met nog een dag te gaan voor Dodenherdenking en een dag later het vrijheidsfeest, komen de protesterende Fortuynaanhangers mij echt de neus uit. Ga leven en probeer van je leven iets te maken zonder altijd maar naar anderen te wijzen. We hebben wetten en rechters. Er is recht gesproken of dat nou terecht is of niet, we moeten het daar mee doen. Geen nieuwe moord alsjeblieft. Fortuyn heeft de pech gehad een gek te ontmoeten en heeft daardoor geen tijd gehad zijn gelijk of ongelijk te bewijzen. Laten we dan niet doen alsof ons de messias is ontnomen. Die zit namelijk in jezelf.