Is het mijn gevoel of werkelijkheid? Het gevoel dat er dit jaar wel heel veel mensen zijn overleden? Mensen die er toe doen en deden. Nu doet ieder mens er toe maar sommige mensen zijn groter bedoeld. Neem artiesten als Bowie, Cohen en Prince. Mensen die iets te geven hadden aan de wereld.
Dicht bij huis zijn er ook mensen overleden. Mensen die ik direct ken en mensen die ik via vrienden ken. Gisteren een bericht van een vriendin. ‘M. is overleden’. Ik ken M een beetje. Een krachtige vrouw. Overleden. Ik ben stil en denk aan haar. Wat een verlies weer van een mooi mens.
En dan de mensen om ons heen die ziek zijn. Of beter zijn en elke dag weer moeten geloven dat ze beter zijn. Een gevecht met jezelf en het vertrouwen in je eigen lijf en vertrouwen op je intuïtie. P. die meldt dat ze borstkanker heeft. Het slaat in als een bom, weer eentje. Want het is een bericht dat we helaas allemaal wel kennen van iemand uit je omgeving.
Gisteren mompelde ik ‘Tjezus, kap nou even. Het is wel genoeg nu. Het is december. De maand van geloof, hoop en liefde’. En ik neem me voor om deze maand heel veel lichtjes te branden. Voor hen. Een lichtje voor elk verdriet van iemand in mijn omgeving. Om dichtbij te zijn. Zonder iets te zeggen. Het is te stil in mij.