Zo, het is nu eens tijd om een echt probleem aan de kaak te stellen. Soms worden er dingen bedacht om het ons, huisvrouwen en -mannen, makkelijk te maken. Makkelijker want het gaat nog steeds niet vanzelf. Stofzuigen. (Ik hoor de laatste dagen trouwens elke dag een reclame over nat en droogzuigen: hoe kun je iets dat bedoeld is om schoon te maken, op te ruimen, zo smerig laten klinken.)
Maar de stofzuiger dus. Ooit heeft iemand bedacht dat het handig is om iets uit te vinden zodat het snoer automatisch oprolt. Een druk op de knop en het snoer verdwijnt in het binnenste van de zuiger. Echt slim. Weg met dat snoer dat maar overal in de weg hangt en waar je je benen over breekt. Maar, mijnheer uitvinders. Er komt een moment dat het opwindmechanisme er de brui aangeeft. Dan doet het nog maar een stukje. Dan weer even niet, dan weer even wel.
Lig ik, als huisvrouw met te weinig tijd en zin om snoeren te begeleiden, op de grond en trek elke keer het snoer er weer iets uit in de hoop dat het oprolmechanisme ineens weer begrijpt waarom het ter aarde kwam. Om mij te helpen. Om op te rollen. Het werkt voor en dag of wat. Ik trek het snoer er een stukje uit en warempel het snoer gaat er weer wat verder in. Zeker tien minuten ben ik bezig om het snoer helemaal te laten verdwijnen. Maar er komt een moment dat snoer en ik er gewoon mee stoppen. ‘Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig?’ Ik stop er dus mee. Ik frommel het snoer met een paar ferme draaibewegingen in elkaar en prop het tussen de stofzuiger en draaghendel. Dat is makkelijk zeg. Heb ik het ding nodig dan trek ik even aan het snoer en het ligt er al naast, klaar om gebruikt te worden. Dat is pas handig.