The Life and Age of Woman (1849) [publiek domein]. Een Amerikaanse afbeelding uit het midden van de 19e eeuw: De levensfases van de vrouw. Wat opvalt is de korte jeugd en de snelle stap naar het huwelijk.
Toch nog even vrouwenvoetbal
Je ziet vooral sommige mannen meewarig kijken. De blik van Peter R. de Vries deze week in ‘een’ televisieprogramma op de vraag of hij ook zo blij is voor de vrouwen, spreekt boekdelen. Hij geeft geen antwoord op de vraag, wat het duidelijkste antwoord is dat hij kon geven. Mannen durven niet te zeggen dat ze het waardeloos vinden uit angst dat de hele vrouwenwereld ze bespringt voor hele ander dingen dan seks. De beer is los. De berin is los en werd het tijd!
Wet handelingsonbekwaamheid
Het is nog maar zo kort geleden dat de ‘Wet handelingsonbekwaamheid’ werd afgeschaft. Pas in 1956 mochten getrouwde vrouwen werken, een bankrekening openen en zonder toestemming van de man op reis. Tot die tijd moesten getrouwde vrouwen hun man om geld en toestemming vragen als ze bijvoorbeeld kleding of apparaten wilden kopen. Ze konden geen verzekeringen afsluiten of geld van de bank halen.
Het ‘ja-woord’ als ondertekening van het onderwerpingsgedrag
Als een vrouw ‘ja’ zei, ‘ik wil’, zei ze feitelijk haar leven gedag, haar werk gedag, haar studie, haar talenten, haar intelligentie.
Ik heb zelf ook een gevoel van euforie als ik naar vrouwenvoetbal kijk. Moet ook mijn chagrijn soms onderdrukken omdat het nog niet zo goed is als ik zou willen maar lees dan de column van Peter Buwalda. Die juist schrijft dat het geweldig is wat de vrouwen nu kunnen als je het bekijkt vanuit het juiste perspectief. Het perspectief van de korte tijd dat ‘we’ voetballen. Maar zoals ik al schreef, het gaat om zoveel meer dan vrouwenvoetbal. Het gaat om een grens overgaan die we nooit meer de andere kant zullen passeren. Voorwaarts mars. Zoiets.
Vrouwengenen
Onze buren waren gisteravond op bezoek. We hebben het over dit soort zaken. Over de onzekerheden van de vrouw als zij zichzelf op een foto ziet. En inderdaad, ik heb een man nog nooit horen zeggen ‘oh, skip die foto, ik zie er niet uiuiuiuiuiuitttttt’. Het zal ze een worst zijn. De buurman beaamt het. Het zal hem een worst zijn. Wij kijken met terugwerkende kracht terug naar foto’s uit periodes in ons leven waarin we ons te kort voelden schieten ten opzichte van… het beeld, de norm, de keuring van vleeswaren. En als we foto’s terugzien kunnen we alleen maar constateren dat we er toen eigenlijk, best wel, een beetje leuk en goed uitzagen. We lopen achter de fotofeiten aan. Slechts het ouder worden maakt sommige vrouwen relaxter omdat ‘het me niet meer kan schelen wat andere mensen vinden’. Pijnlijk omdat het ook vaak de periode in een vrouwenleven is dat jij anderen ook niet meer kan schelen. Te oud, te hangborsten, te rimpel.
Emotie
Daphne Koster, oud-voetbalster, is geëmotioneerd als de vrouwen de finale halen. Ongewilde tranen glinsteren in haar ogen. En in de mijne. Want het is groter dan een potje voetbal. Kleine meisjes die nu naar deze wedstrijden kijken begrijpen de opwinding niet. Natuurlijk voetballen vrouwen. Duh. En dat is fantastisch. Dat er nu een generatie meisjes opgroeit waar niet in de genen de blauwdruk te vinden is van onderdrukking en beperking.
Wat handelingsonbekwaamheid? Er is gescoord.