Het is zo. Het is maar voetbal. We hebben verloren en eigenlijk vind ik het wel goed zo. Natuurlijk had winnen veel leuker geweest, het vooruitzicht van de wedstrijd tegen Duitsland en dan winnen… Maar waarschijnlijk hadden we dat ook niet gered dus het is goed zo. En toch zit ik hier met een heel stil, klein, mistroostig gevoel. De zon schijnt weer maar bij mij van binnen moet hij nog doorbreken.
Nu alles weer terug naar ‘normaal’. Dat is ook wel lekker. Geen mannen meer horen die het allemaal weten. Geen voor- en nabeschouwingen, geen ‘als hij dit of als hij dat’, geen gezeik. Gewoon zomer.
Het is maar voetbal – oef
vorige blog