Het is april. Nee, het is bijna mei en het hagelt in mijn tuin. En dat kan natuurlijk niet. Er horen vogels te fluiten, er hoort een zon te stralen, er horen kinderen te spelen in een shirtje zonder jas, er horen barbecues schoongemaakt te worden, bloemen geplant, aarde omgeploegd, tegels gereinigd, stoelen gereinigd, salades gemaakt, benen geschoren, bikini’s gepast, haren geharst, tenten gepakt, zonnebrand gesmeerd, zeewater gevoeld, zandkastelen gemaakt, winterjassen verborgen, sjalen gewassen, neuzen gesnoten, nog één keer gehoest.
Het is april. Het prille groen ontroert mij altijd maar ik zal jullie niet opnieuw vermoeien met het prachtige gedicht over jonge sla van Rutger Kopland. Volgens mij doe ik dat elk jaar maar zo ontroert het mij dus. En deze foto’s, zijn allebei waar. Het is april verdorrie. Lente.