Vriendin en ik zeiden het tegen elkaar op nieuwjaarsdag. We hadden allebei het ‘oudejaarsgevoel’ niet. Maar wat is het ‘oudejaarsgevoel’ eigenlijk en bestaat het wel? Ik ken mensen die op oudejaarsavond gewoon om tien uur naar bed gaan en daar prima mee kunnen leven. Waarom ook niet. Maar op de een of andere manier wil ik een gevoel hebben die dag. Desnoods met tranen, met grote emoties, met vastgehouden worden en doodgeknuffeld, maar het was er dit jaar niet. Vorig jaar trouwens ook niet of het jaar daarvoor.
Het lijkt een beetje op het verjaarsdagsgevoel. Hoe oud ik ook word, dat wil ik blijven houden. Alleen vroeger WAS ik jarig en nu speel ik dat ik jarig ben. Herkennen jullie dat? En nu niet flink gaan doen van: jarig zijn doet er niet toe, het interesseert me niet meer… nee, eerlijk zijn. Hoe graag ben je nog jarig? Ik herinner me als kind dat ik mij de hele dag jarig voelde, wilde schreeuwen over straat weten jullie wel dat wij (tweelingzus en ik) jarig zijn…. Als bijna 55 jarige zou dat toch een rare aktie zijn.
Wat ik dan wil krijgen als ik jarig ben? Ik schreef al eerder dat ik het ultieme cadeau wil maar het ultieme cadeau bestaat niet. De enige die mij het ultieme cadeau kan geven ben ik zelf. Dat is een wrange constatering na zoveel jaar maar niet alleen wrang. Ook wel mooi eigenlijk. Want ik weet diep van binnen dat waar ik echt blij van wordt niets te maken heeft met krijgen maar met ontvangen. Ontvangen moet je leren. Ontvangen van liefde, erkenning, vriendschap, verbinding. En laat ik dat nu geleerd hebben.
1 reactie
Het is de tijd waarin we leven.
Hoewel wij van 8 hoog een schitterend uitzicht hebben op het vuurwerk, denk je tegelijk: ‘wat een onvoorstelbare onzin’. 67 miljoen (alleen voor het legale) in een uurtje de lucht in. Wat crisis? Wat klagen? Alleen voor de mensen die weinig of niets hebben? Hulpverleners gemolesteerd. Auto’s in brand. Verminkingen waaronder tieners, (geen toezicht door ouders?) enz. enz. Een nieuw jaar, nou en? Proost. Rotzooi opruimen en we gaan gewoon op dezelfde voet verder.
Jarig. Als je 10 wordt wil je eigenlijk wel 14 worden. Bij 14 wil je 18 en bij 18, 21. Ik word bijna 76, wil ik dan 80? Nee, dus eindelijk tevreden. Ben ik er dan nog wel wordt relevant. Ik zal het niet meer weten als het niet zo is. Alleen jammer dat ik zoveel lieve mensen achterlaat. En waar ik heenga zal daar een tablet zijn waar ik “een regel per dag kan lezen”? Ik denk het niet, jammer!