Wij zijn hooked aan Netflix, of liever gezegd aan series waarvan we de afleveringen achter elkaar kunnen zien. Een vermoeiende en tijdrovende bezigheid. Soms word ik ’s nachts wakker met een cliffhanger in mijn hoofd die niet eens heeft plaatsgevonden.
Gisteravond beland ik onverwacht in een ouderwets televisieprogramma: de Musical Awards uitreiking. Ik blijf hangen, blijf langer hangen dan gewild totdat ik besluit om het gewoon af te kijken. Waarom? Ik houd helemaal niet zo van musicals, uitzonderingen daar gelaten. Maar wat een blijheid. Wat fijn om even niet te luisteren naar voors en tegens, naar meningen over het klimaat, over Trump, Nikkie Tutorials, files, toekomst, oorlog.
Blij ei
Ik verander langzaam in een blij ei en dat is toch voor mij een bijzondere gebeurtenis. Ik zou graag als blij ei geboren zijn maar dat zat er niet in. Veel musicals waarvan we kleine stukjes zien, hebben als thema ‘mogen zijn wie je bent’. Dat spreekt me aan. Ik hoef geen blij ei te zijn. Laat staan een gender-neutraal blij ei. Musicals hebben een luchtigheid die mij aanspreekt. Het homogehalte is hoog in de zaal en dat ook stemt me blij. Net het songfestival maar dan anders. Edsilia Rombley mag een prijs uitreiken en oefent alvast voor de presentatie van het songfestival straks in mei. Dat ze nog maar vaak mag oefenen. Ik vind haar echt een leuk mens maar je kan ook te leuk zijn soms met een te hoog emma-wortelboer-gehalte. (Wie?).
Hello Dolly
Als er een musical is die ik graag wil zien is het Hello Dolly. Misschien wel omdat dat ooit de eerste melodie was waarop ik een eigen tekst schreef. Maar ook door Simons Kleinsma. Haar solovoorstelling vonden wij niet leuk, te onpersoonlijk, te musical. Maar in een musical is er geen betere te vinden dan juist Simone Kleinsma. Daar verwacht ik ook geen persoonlijke ontboezemingen of echte tranen.
Speeches
Zo als altijd waren speeches te lang met dankwoorden aan ouders, partners, bazen en bobo’s. Maar een enkeling heeft echt iets te zeggen en die woorden komen binnen. Anderen worden door de muziek simpel weggedraaid. Next.
Wat moet het heerlijk zijn om onderdeel te zijn van een ensemble. Een groep die keihard werkt om iets op het podium te zetten. Genieten van een ander die straalt. Waardoor je zelf ook gaat stralen. Ik straalde zelfs terwijl ik niets anders deed dan ‘ontnetflixen’. Heerlijk zeg, dat ouderwetse gevoel.
1 reactie
Heerlijk, even los van al het leed van de wereld.