Voor de krant tikte ik een stukje. Niets bijzonders. Een dame uit Hei- en Boeicop kwam ergens een lezing geven. Over punniken, over ganzen, ik weet het niet meer. Maar ik bleef hangen bij Hei- en Boeicop. Nooit van gehoord. Maar wat leuk moet het zijn om te zeggen. Daar woon ik. In Hei- en Boeicop.
Ik google op het dorp en lees: Hei- en Boeicop is een klein dorp en voormalige gemeente in de gemeente Zederik, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het dorp heeft 935 inwoners en heeft 401 woningen.
Zuid-Holland? Daar woon ik. Waarom heb ik nog nooit van dat dorpje gehoord. En 401 woningen… dat zijn ongeveer net zoveel woningen als in mijn straat. En 935 inwoners. Die ken je dan allemaal persoonlijk lijkt me. Dan heb je echt geen Facebook meer nodig.
Heicoppers
Ik lees een interview met Hannie en Corrie; echte Heicoppers. “Voor een dorp met 1.000 inwoners zijn de voorzieningen in Hei- en Boeicop uitstekend. Er staat een nieuwe basisschool en er zijn tal van actieve verenigingen, zoals de voetbal, het kinderkoor en de Oranjevereniging. Ook is er een sporthal waar je kunt gymmen, volleyballen of bijvoorbeeld zumbaën. Hoeveel Heicoppers doen er aan zumba?
Nog meer feitjes
Ik raak niet uitgelezen. Van de 960 inwoners zijn er 155 ouder dan 65 en zijn er 35 allochtonen. Dat lijkt me heel overzichtelijk. Op 9 april reed er een ambulance naar de Akkerstraat en een week later naar de Pleinstraat. De luchtvochtigheid is er vandaag 93%. Ik bedoel maar.
Ik ga er een keer naar toe. Dat weet ik zeker. De foto’s die ik zie zijn prachtig. Water, landerijen, landelijk. Een een begraafplaats met 216 graven. En toevallig dan weer kom ik op een overzicht met alle begraafplaatsen in Nederland. Waar je gewoon een naam ik kan tikken en kan zoeken naar mensen van weleer. Ook hier kom ik een keer terug.