Ik ben zo’n koppensneller. Ik scan koppen in kranten: online wel te verstaan. Dus ik ‘scande’ dit bericht. Als wij gisteravond naar het programma kijken zeg ik fijntjes tegen Vriendin: ‘Ik weet wie de winnaar is’. Vriendin wil het niet weten.
Met in mijn achterhoofd Francis als winnaar klopt haar eerste gerecht zeer goed. Zij is de beste. Bij de tweede proef scoort zij het minst. Bij de derde is de jury vriendelijker. Dan zien we hoe de jury in beraad gaat. Zij zijn heel positief over Annemarie en gematigd enthousiast over Francis.
Wat slim denk ik. Nu verwacht niemand het dat Francis wint.
Dan komt met tromgeroffel de jury naar de feestende bakkers en mag André van Duin de verlossende woorden spreken.
‘En de winnaar is: tadatadatada… Annemarie’.
Mijn ogen worden groter dan groot. Ze maken een fout. Wat lullig. Moet jurylid Janny van der Heijden fluisteren: ‘Lieve André, het klopt niet, je maakt een foutje. Toch maar weer Martine snel terug’. Maar Janny kust Annemarie en ik kijk Vriendin verbijsterd aan. Het ergste is nog dat ik geen moment twijfelde aan mijn kennis op dat moment. Ik wil mijn gelijk en zoek het bericht op. En dan neem ik me voor om voortaan door te lezen. Want er staat dat volgens de AD lezers Francis zou winnen die avond.
Die avond… het moest dus nog gebeuren. Zou moeten winnen… maar ‘zou’ is niet ‘gaat’.
Volgens de AD lezers… tja.
Ik vind het zielig voor Francis. En een heel klein beetje voor mezelf. Vriendin lacht.