Hanina Ajarai schrijft wekelijks een column in het AD over wat haar zo bezighoudt. Dit keer was de titel: Nouri vs. MH17. Zelf verwachtte ze al geen vrienden te maken met deze column. Ik vond het vooral een slechte column.
Ze schrijft over het feit dat de ene ramp haar niets doet en de ander haar bij de keel grijpt. Ze is nieuwsgierig naar de redenen daarvan. Ze vraagt zich af of het met haar achtergrond te maken heeft. ‘Waarom rouw ik wel om Nouri (voetballer)? Omdat Nouri moslim is?’
Ik kan haar een beetje volgen. Een ramp dichtbij het figuurlijke huis komt bij mij ook meer binnen dan een ramp in een land dat ik niet ken en waar ik de mensen niet ‘ken’. Dat is niet goed en eerlijk maar het is een soort natuurlijke bescherming. Alle aandacht die de media heeft voor een ramp van nationaal belang zorgt er vanzelf voor dat we meer betrokken raken. We zien beelden, we zien mensen, we zien verdriet en pijn en voelen het daardoor ook.
Wilde je dat zeggen?
Maar ze zegt over de ramp van de MH 17: ‘…Niet boeiend. Begrijp me niet verkeerd: ik vind het zielig voor de nabestaanden en ik had gewild dat de ramp niet was gebeurd maar het raakt bij mij geen snaar…’ en ‘…Ik moet bekennen: op emotioneel niveau doet het mij niets. Helemaal niets. Ik heb geen seconde getreurd om de slachtoffers…’.
Bij deze woorden haper ik. Wat staat er nu? Hoe kan zo iets vreselijks je niets doen? En hoe hard kun je iets onder woorden brengen. Lef tonen over de ruggen van anderen is makkelijk.
Boos
En natuurlijk bleven de reacties niet uit en ontplofte social media. Gisteravond was ze te gast bij Summernight op RTL4. Wat er zich werkelijk onder de ‘sluier’ afspeelt zien we niet. Wel twee ogen waarin weinig emotie te lezen is. Vandaag biedt ze in het AD haar excuus aan. ‘…Mijn woorden zijn nooit bedoeld als trap na richting nabestaanden…’.
Haar excuus vind ik bijna nog moeilijker te verteren. Het excuus rammelt aan alle kanten van de idiote veronderstellingen. Alsof haar column een discussie bij nabestaanden zou opleveren? Sowieso een discussie oproept? Niet haar overpeinzingen roepen een discussie op maar het schrijven van de column. Dat je je woorden zo slecht kiest waardoor wat je vindt nog honderd keer harder binnenkomt. Daar is geen excuus voor nodig want dat was een weloverwogen keuze.
Geen seconde getreurd om slachtoffers
Dat je dit ervaart en opschrijft. Het is jouw waarheid. En als dat zo is, dan is dat zo.
Maar waarom mensen lastig vallen met je overpeinzingen zonder antwoord? Waarom je iets afvragen en daar een hele column over schrijven zonder oplossing, zonder inzicht, zonder wijsheid?
Dat is betreurenswaardig. Dat zijn gewoon koude woorden op papier zonder doel en inhoud. Leeg. Daar zijn dagboeken voor bedoeld. Daar schrijf je misschien ook op wat ons daglicht niet kan verdragen. Maar Hanina noemt welbewust een ramp die deze week herdacht wordt. Dat zijn geen overpeinzingen. Dat is smakeloos.