Wij hebben een Leifheit vloerenwisser. De set bestaat uit de wisser, een dweil en een handige emmer waar je 1) water in doet, 2) de dweil in nat maakt en 3) de dweil in uit kan knijpen.
Dat vergt enige handigheid. Je moet namelijk de dweil op een bepaalde manier loshalen van de stok maar nog net zo dat het wel vast blijft zitten. Dan mik je met goed geluk de dweil tussen de tandwielen in. Dat moet je wel goed doen, want de dweil moet er helemaal doorheen, dan pas druk je met de wisser, de hendel naar beneden.
Handig.
Vriendin zei al heel lang geleden: “Wat een gedoe. Ik knijp hem wel met eigen handen uit!”
Vriendin geeft snel op. Ik niet. Ik ben een vaststandig type. Ik heb karakter, dat ding heeft geld gekost.
Ik ben er mee doorgegaan maar toen vriendin vanmorgen even niet in de buurt was, heb ik snel, snel, de dweil gewoon met blote handen uitgeknepen.
Ik zeg het heel zachtjes: “Handig.” Ik kan niet anders zeggen. Maar hoe vertel ik zonder gezichtsverlies dat zij gelijk heeft. Dat ik minimaal een jaar heb gestunteld met ‘hoe het hoort’. Dat kan ik niet. Ik ben dus zojuist op de wisser gaan staan. Het mechaniekje is kapot.
“Goh’, zeg ik tegen Vriendin. “Dat ding werkt niet meer, ik heb het nu ook maar met mijn handen gedaan.”
“Dan koop je een ander”, lieft Vriendin.
5 reacties
Oeps, maar ja het is ook een manier… enne ik wilde reageren op die blog van die belgen zijn zo gek nog niet… maar reactie veld lijkt er niet te zijn… maar eh die is wel handig he… 😉
Doorzichtig Anja, maar zooooo herkenbaar!
Ha ha, ik zie het helemaal voor me.
Als geroutineerde vrijgezel doe ik het handiger.
ik laat het door mijn vriendin doen…
Wat een lieve vriendin heb jij! Ik heb ook een ding van Leifheit, maar een ander systeem. De mijne bestaat uit een stok met een ding aan de onderkant waar een langwerpige dweil op past. Moet je dus iedere keer die dweil eraf halen als je hem even gebruikt hebt door op een handeltje te trappen. Ook al zo handig, maar niet heus. Hoewel – het dweilt wel lekker dat moet gezegd.