Je handen liggen op je schoot
klaar om te ontvangen
het geven deed je tot de dood
wat kon ik meer verlangen?
De handen in de moederschoot
zo rimpelig en oud
ik streel ze ook nog na de dood
omdat ik van je houd
De handen waren vaak
in staat om meer te geven
dan dat er soms voor handen was
zo was jij in dit leven
Je handen liggen daar in rust
je handen moe gestreden
je kinderen waren jou een lust
ze waren steeds jouw heden
jouw moederhanden nooit te moe
ze werden soms geheven
maar kwamen nooit aan stoppen toe
zij hielden mij in leven
En in gedachten zul je altijd zijn
de moeder, oma, vrouw
maar ga nu maar, laat los die pijn
ik blijf altijd heel dicht bij jou
Mijn handen laten moeizaam gaan
het doet gewoon zo’n pijn
Voor jou komen er handen aan
van hen die daar al zijn.