Hamsteren is mollen

Vanavond is de laatste afleverering te zien van Wie is de Mol. Zonder publiek. Als de reden daavan niet zo dramatisch was, had ik mijn geluk niet opgekund. Maar eigenlijk weten we nu wel wie de Mol is. Toch?

Eerlijk is waar. Ik heb ze niet echt gezien, de lege schappen, de volle winkelwagens, de ‘uitverkocht’ bordjes. Behalve dan bij de schappen van de handgel waar ik echt behoefte aan had. Maar iedereen duikelt over elkaar heen om te pakken wat er pakken valt. En wij (de GOEDEN) duikelen over de hamsteraars heen alsof het criminelen en domme mutsen van het ergste soort zijn.

Ik hamster niet en niet omdat ik goed ben. Maar gewoon vanwege laksheid eigenlijk. Het is niet bij me opgekomen om vroeg naar de winkel te gaan en extra rijst in te slaan. Of rollen jeweetwel. Of water. Ik heb nooit iets met hamsteren gehad behalve als het echt in mijn voordeel was: twee halen, niets betalen. Zoiets.

Online winkelen

Online boodschappen doen doe ik al een tijdje. Maar gisteren lukte het niet. De website was overbelast. Ik gaf het na een paar pogingen op en ga vandaag samen met Vriendin kijken waar we nog iets kunnen scoren. We hebben toch de hele dag niets te doen.

Nog eerlijker?

Ik ga nog eerlijker zijn. Eigenlijk wilde ik in dit blog los gaan op al de idioten die hamsteren en zo de maatschappij mollen. ‘Mollen’ betekent letterlijk ‘stukmaken’. Erger nog. Ik lees: ‘mollen is bewust iets slopen’. Ik denk veel van hamsteraars maar niet dat ze bewust iets willen slopen. Wat hamsteraars en niet-hamsteraars gemeen hebben is angst. We zijn bang. Voor wat komen gaat, voor wat niet komen gaat, voor wat misschien nooit meer komen gaat. We kennen dit niet, deze angst, dit niet weten ‘hoe nu verder’. Meestal is er ergens in angstige situaties die Vader of Moeder als wijze man of vrouw die de juiste dingen zegt. Die geruststelt, troost biedt, met warme armen om in te schuilen. Maar de warme armen zitten eenzaam opgesloten in de pakhuizen van de welvaart. En de pseudo Vaders en Moeders weten het ook echt niet.

Ikke, ikke en de rest kan stikken

Het idee dat achter hamsteren ‘ikkies’ schuilgaan die zonder gene hun uitpuilende winkelwagen door de gangen zeulen en als doldwazendagenidioten alles meenemen omdat het kan, dat idee, is geen fijne gedachte. Dus tegen hen zou ik willen zeggen:

Lieve hamsteraar

Ik begrijp dat je bang bent, ik ben het ook. Maar we zullen niet doodgaan omdat het wcpapier niet toereikend blijkt of omdat we niet voldoende potten bruine bonen op de plank hebben staan. Of augurken. Wíj zullen niet van honger sterven.
Er hangt iets in de lucht en dat voelt unheimlich, beklemmend. Niet de boodschappen gaan ons helpen maar gezond verstand. Ik geloof de grote mijnheer van Ahold die zegt dat er voldoende is. Het enige werkelijke probleem met de lege winkels is de logistiek. Want omdat we alles de winkel uitdragen moeten er meer vrachtauto’s gaan rijden. Maar chauffeurs worden ook ziek en kunnen niet meer doen dan wat in hun macht ligt.

Plotseling zie ik ook een voordeel. Want jullie hoeven niet meer te winkelen. Jullie hebben alles al in huis. Dus als er straks weer van alles is, doe het dan voorlopig ook alleen met rijst en witte bonen in tomatensaus. Dat is wel zo eerlijk.

En tegen al die ‘ondernemers’ die in het begin nog dachten een slim slaatje te kunnen slaan uit de vraag naar mondkapjes en handgel: geef je fout toe. Het is niet meer slim, het is misdadig. Dat kon je niet weten maar daar kan je je nu niet meer achter verschuilen. Dus ga op straat staan en deel uit wat je hebt. Gratis.