Hadden we het maar vijf jaar geleden gezegd
toen jij nog wist van weten.
Gezegd: mam, als je niet meer weet waar je woont,
je vergeten bent hoe mooi je was, je je naam niet meer herinnert
weet dan dat we radeloos een keuze maken.
Dan had je nu die vraag niet honderd keer herhaald.
Bleef ons antwoord niet hangen in de bodemloze leegte
van een bestaan dat elke dag opnieuw begint.
Moet ik hier blijven?
2 reacties
zo waar.
Sommige gedichten hebben geen commentaar nodig, die zijn gewoon ontroerend mooi van zichzelf. Dit is er zo een.
Het ‘Without comments’ onder de titel was heel toepasselijk. Eigenlijk wel jammer dat het nu weg is.