Ik geef het toe. Kijk wel eens naar Dr. Phil. Deze week een uitzending waarin een moeder met haar dochter te gast waren. De dochter, een slimme meid, slank, leuke meid. Haar moeder was er om haar grote borsten te laten zien. En groot waren ze. De dochter vond dat de moeder nu wel genoeg gesleuteld had aan de twee borsten maar moeder wilde zeker nog een keer verdubbelen.
Nu wilde ik echt een foto van deze vrouw laten zien want als je gaat googelen op ‘big boobs’ dan kom je echt nog grotere borsten tegen maar daar gaat het mij niet om. Gedurende de show begon ik de vrouw steeds leuker en slimmer te vinden. Mijn eerste gedachte toen ik haar zag was: ‘jezus, waar is dat voor nodig’. Ze had zeker al twaalf operaties ondergaan en was nog niet op de helft. Waardoor ik sympathie kreeg was het feit dat het een hele leuke, lieve vrouw was. De relatie met de dochter en haar andere kinderen was meer dan uitstekend. Ze investeert in haar borsten als een businessplan. Verdient zo genoeg geld door giften en mannen die betalen om dat ze daar nu eenmaal een hoop geld voor over hebben.
Ze had humor, was realistisch, begreep volkomen waarom MEN hier iets van zou vinden. Dit besluit had ze genomen om voor haar kinderen te kunnen zorgen. Ze wil speciaal zijn, ze wil nep zijn, heeft ook niet het idee dat haar borsten net echt lijken. Daar ging het haar helemaal niet om. Zelfs Dr. Phil kon niet anders dan glimlachend luisteren naar dit leuke mens. En ik ook. En haar dochter ook. Ieder zijn ding.
Okee, ieder zijn twee dingen.
1 reactie
Hoe leuk en aardig ook, kon ze geen andere business bedenken dan haar twee borsten? Als ze zo slim en realistisch is, moet ze toch beseffen dat al die aandacht voor haar borsten toch afleidt van wie ze werkelijk is. Begin een winkel, ga schoonmaken. Ook voor haar kinderen vormen die twee joekels een enorme belasting. Je kan naar zo’n vrouw nooit op een andere manier kijken, je ziet eerst die twee grote memmen, daarachter pas ergens een vrouw.