God allemachtig

Zij zou die dag de eed afleggen. VVD-gedeputeerde C. Schönknecht. Ze had geoefend, samen met haar man vlak voor het slapen gaan. Hij las de tekst voor, zij stak haar rechterhand omhoog en ze sprak de zware woorden uit: ‘zo waarlijk helpe mij God Almachtig’ .
Haar man was onder de indruk.

Een nieuw zwart jurkje had ze gekocht. Chique maar niet te, netjes en gekleed. Zo kon ze voor de dag komen. Er zou immers pers bij zijn. Haar man had een vrije dag genomen want dat wilde hij niet missen. Het duurde lang. Mevrouw Karla Peijs nam de tijd om uitdrukkelijk, woord voor woord de tekst voor te lezen. De man van Schönknecht werd het zat.
“God allemachtig’, fluisterde hij in haar oor, ‘is ze altijd zo lang van stof?’. Zij glimlachte, wist hoe ongedurig hij kon zijn. Ze maande hem tot stilte, haar naam werd geroepen. Als ze naar voren loopt begint haar kleindochtertje, die er bij mocht zijn, te krijsen. Ze wil bij oma zijn. Oma weet zich geen raad. Zegt ‘ssst’ en loopt door naar voren. Maar het kleine meisje huilt alleen nog maar harder.
Mevrouw Peijs zegt: ‘ga maar naar oma, ga maar dan’.
Het meisje aarzelt geen moment en mevrouw Schönknecht vangt haar kleindochter op. Karla Peijs leest eindelijk de (verkeerde) tekst voor en vol emotie heft Schönknecht de linkerhand en spreekt de gedenkwaardige woorden: ”zo waarlijk helpe mij God allemachtig”.

Het is voorbij voordat ze het weet. Gelukkig is alles vastgelegd voor het nageslacht.