“De Amerikaanse Glennis is een Glennis in spijkerbroek”, schreef Nynke de Jong in haar column in het AD. En ik dacht: verrek. Dat is het wat zo schuurt. Glennis Grace doet mee aan America Got Talent en heeft een plek in de halve finale veroverd. Ik ben fan van Glennis of moet ik zeggen ‘was’?
Als ik zeg hoe goed ik Glennis Grace vind worden er neuzen opgetrokken. Ja ze is goed maar zó arrogant, geen leuk mens, enzovoort. Ik weet het niet, ik ken haar niet. Ik hoor haar stem en denk alleen maar ‘wat een stem’. Nu doet ze mee aan America Got Talent en we zien een Grace die ik niet ken. Nederig, meisjesachtig, verlegen, schuchter.
De Jong schrijft in haar column dat niet alleen de stem belangrijk is maar ook het verhaal. En dat verhaal wordt verteld en keer op keer herhaald. Glennis Grace als ‘single mom’, als vrouw die in het eentje moet doen, over haar zoon die zei: ‘Mam, je moet dit gewoon doen’.
Bah, bah, bah
Als Glennis bij haar eerste auditie op komt lopen valt me al op hoe eenvoudig ze eruit ziet. Een spijkerbroek, een wit t-shirt een lang vest. Ze knijpt haar ogen dicht en speelt een verlegen meisje die eindelijk de stap durft te nemen. Door De Jong beseft ik dat het één groot opgezet plan is in de marketingcampagne die ‘Glennis speelt nederig’ heet. Weet je, ik houd er niet van. En elke keer vraagt de jury: ‘hoe heet je zoon ook alweer?’, en ‘bedank je zoon dat hij je zover heeft gekregen om mee te doen’, ‘jij geeft hoop aan al die alleenstaande vrouwen die misschien ook een droom hebben’. En Glennis buigt het hoofd.
‘Ik ben als dat nodig is de grootste bitch die Nederland heeft’
Moeder en heilige
Glennis Grace staat toch vooral bekend om haar grote bek. En je mag haar juist daarom of juist daarom niet. Ik wist dat ze een zoontje heeft maar de naam was mij onbekend. Ze zal ongetwijfeld van haar zoontje houden maar dat hij haar gesmeekt heeft om een droom te verwezenlijken? Ze speelt het spel zoals haar opgedragen wordt maar voor mij heeft ze pas echt ballen als ze zegt: Ik doe daar niet aan mee. Ik ben geen zielige, alleenstaande moeder, ik ben als dat nodig is de grootste bitch die Nederland heeft en ik ben dat omdat ik fucking goed kan zingen en nu eindelijk eens carrière wil maken in een land dat groter is dan Madurodam.’
Maar Glennis Grace voegt zich met gemak in het spel dat gespeeld moet worden.
Ik vind haar nog steeds één van de beste zangeressen die ik ken en dat blijft.
Maar nederigheid is een oprechte eigenschap van mensen die groter zijn dan ze zelf denken en dat heb ik nog nooit gedacht bij Glennis Grace.
1 reactie
Als ze zo goed kan zingen heeft ze dat schreeuwerige ook niet nodig, vind het behoorlijk overdreven soms.