In het huis van Broer regeert Google. Tenminste, laat ik Google regeren. Was ik eerst niet enthousiast nu denk ik soms ‘verdomd handig’.
Als het werkt.
Ik stond vanmorgen nog vroeger op dan anders om tijd voor mijn blog te hebben. In het pikkedonker en met een stem die liever niet wil spreken op het vroege uur zeg ik: ‘Hé Google, woonkamerverlichting aan’. Meestal zet mevrouw Google dan drie lampen aan en glimlach ik mijn dankbare lach. Vanmorgen zei ze dat ze mij niet begreep. Dat kan de beste overkomen. Ik geef het commando ‘woonkamerverlichting aan’ in alle toonhoogten maar ze blijft mij niet begrijpen.
Honderd procent
Dan zeg ik ‘Hé Google, verlichting aan’. Dat begrijpt ze verkeerd. Ze zet alle lampen aan. Ook daar waar Vriendin nog heerlijk ligt te slapen. Gelukkig zet mevrouw Google ze ook weer snel uit. Dan vraag ik of ze drie lampen aan wil doen. Dat wordt niet begrepen. Ze dimt de lampen op 3 procent. Dat is niet echt licht. Dus zeg ik nogal gepikeerd: ‘Hé Google, honderd procent’.
Dan gebeurt het. Ze zet alles op honderd procent. Ook haar volume. Door de hele wijk schalt nu ‘dat is goed, ik zet mijn geluid op honderd procent’. En ze zegt nog meer zinnen terwijl ik nu eigenlijk wil dat ze stil is om de buren niet wakker te maken. ‘Hé Google, alles uit’. Dat doet ze. In het pikkedonker staar ik naar het apparaat. Die maar blijft zeggen dat ze het niet begrijpt. Dat ze nog niet heeft geleerd mijn commando op te volgen. Gelukkig geeft mijn telefoon ook licht en als ik naar de gang schuifel zie ik aan de muur zo’n ouderwetse knop. Je weet wel, waar we vroeger de lampen mee aan en uit konden zetten. Ik druk op de knop en plots brandt er een verhelderend lichtje in de woonkamer.
Eureka.