In het programma Alles is hier Autistisch interviewt Filemon Wesselink mensen die autisme hebben en volgt hen in hun dagelijkse leven. Deze week bezoekt hij Samuel, een jonge man in Amerika. Zijn ouders kwamen er rond zijn zestiende jaar achter dat hij niet verstandelijk beperkt was maar dat hij ‘gevangen zat in zijn eigen hoofd zonder stem’.
Een serieuze jongen, deze Samuel. Een knap, zorgelijk gezicht, zijn mooie ogen naar binnen gericht. Wesselink heeft van te voren vragen gestuurd die Samuel via de computer heeft beantwoord. We horen een mannenstem die uiting geeft aan de woorden, de zinnen van Samuel. Zinnen met diepte en betekenis. Zinnen waarmee hij zich eindelijk gehoord weet en voelt.
Triest
Wat een trieste inkijk. Wat een geluk dat er toch een manier is gevonden waarop hij buiten zijn hoofd kan treden. Toen de ouders met een letterbord gingen werken kwamen zij er met verbijstering achter dat Samuel wel kon communiceren alleen niet op de manier die zij en wij kennen. Om na zoveel jaar te merken dat je zoon slim is, alles geleerd heeft op zijn eigen manier en er altijd ‘bij’ was, lijkt mij ontluisterend. Tegenwoordig studeert Samuel aan de universiteit en doet het uitstekend. Dat betreft dan het leren, het studeren en reproduceren. Maar hoe is het om in een groep te verkeren waarin je nog steeds anders bent dat de rest?
Zwaar
Samuel geeft aan dat het heel zwaar is. Dat hij zou wensen dat mensen meer tijd voor hem nemen. Kijkend naar Samuel besef ik dat hij nooit het plezier heeft gehad van onbedaarlijk lachen of onbedaarlijk huilen. Van liefde, van aanraking, letterlijk en figuurlijk. Besef ik hoe bevoorrecht wij ‘gewone’ mensen zijn.
Het programma besteedt ook aandacht aan speciaal onderwijs voor autistische kinderen. Wouter Staal, bijzonder Hoogleraar Autismespectrumstoornissen universiteit Leiden: ‘Iedereen zou gebaat zijn bij onderwijs gericht op of rekening houdend met autisme’.
Dus geen speciaal onderwijs maar ander onderwijs voor iedereen. Maar dat kost heel veel geld. Staal stelt dat als je de klassen halveert, het niveau van docenten omhoog brengt en het salaris ook flink aanpast, er een hele andere onderwijswereld ontstaat. Waardoor docenten ook de beste van de besten kunnen en willen worden en er ook niet zoveel kinderen hoeven uit te stromen naar bijzonder onderwijs, waar die randvoorwaarden er wel zijn.
Wat zou dat een mooie wereld zijn.
Bekijk hier een fragment over Samuel.