Ik zal jullie er echt alleen vandaag mee lastig gevallen, het wordt geen ‘help-ik-ben-gestopt-met-roken-blog’. Misschien dat ik wel een themaatje toe ga voegen aan de zijkant, dan ben je vrij om er op te klikken natuurlijk en ik kan even blijven zeuren.
Gisteren rond twaalf uur mijn laatste sigaret opgerookt. Ik was gewoon nerveus omdat ik me dit al zo lang had voorgenomen. Moet je iets voelen bij je laatste sigaret? Moet je afscheid nemen? Hardop zeggen: ‘zo, dit was het, nu nooit meer’? Mag je zeggen: “Ik ga het proberen’ of krijg ik dan gelijk weer al die mensen op mijn dak met:
“proberen, proberen? Je gaat het doen.” Of
“proberen, proberen? Nou dat zegt al genoeg, dan ga je het niet redden’. Of als antwoord op: ‘Denk je dat je het volhoudt?”
Ik: ‘Ik denk het wel.”
Zij: “Ik denk het wel? Je moet het zeker weten”.
Wat nou, zeker weten? Je vraagt of ik denk dat ik het vol houd. Je vroeg niet: Weet je zeker dat je het volhoud. Dan had ik trouwens ook gezegd: ‘Nou, zeker weten… ik denk het wel maar….’
Ach laat me maar miepen. Voorlopig heb ik nu 24 uur niet gerookt en voel me redelijk goed. Gebruik wel kauwgom en verwelkom de nicotine bijna met hetzelfde gevoel als die eerste trek van een sigaret. Dat wel. Ik zeg zelfs nog ‘schatje’ tegen onze hond. Ik lach af en toe. Ben niet super down, boos of verdrietig. Ik ben zoekende. Dat is vooral het goede woord. Zoekende naar waar ik nu naar grijp, uit gewoontje. Wat ik nu doe om dat gevoel te hebben van ‘nog even een sigaretje en dan gaan we, of dan gaan we slapen, of dan ga ik beginnen met schoonmaak, of dan laat ik de hond uit, of dan gaan we een filmpje kijken.
Dat zoekende gevoel. Als het daarbij blijft ben ik al heel blij.
4 reacties
Hahaha, als dit gedicht van Hans geen stimulans is, dan weet ik het niet meer …
Ik ben nu twee weken geleden gestopt en merk dat de gezellige momenten net zo gezellig zijn zonder sigaret én het bespaart me veel tijd. Niet steeds meer: nog één sigaretje en dan ga ik … nu doe ik het gelijk!
Net als Stefan zegt: maak jezelf niet gek. Jij bent de baas, jij bepaalt of je wel of niet rookt. Nooit meer zou mooi zijn, maar voorlopig is het fijn om voorlopig niet meer te roken. Jij bent sterker dan de verslaving. De lastige momenten blijven maar worden minder en je gaat het zelfs vergeten hoe het was om te roken. Ik weet het uit mijn ervaring van 19 jaar niet roken. Ik weet daaruit dat vooral de gewoonte afleren het moeilijkst is. Zoek andere gewoontes. Wel leuke …. maar daar ben jij creatief genoeg voor
Hé An, wat goed van je!! En wat een ei ben ik dat ik het vanmiddag helemaal niet merkte. Dat zegt natuurlijk ook wel weer iets over hoe goed je het doet.
Liefs, Irene
Ik weet wat je voelt, maar voor iedereen is het anders. Luister gewoon niet teveel naar iedereen, kondig het niet teveel aan, probeer jezelf andere gewoonten aan te leren die je doet op de momenten dat je anders zou gaan roken. Ik heb gemerkt dat als je iedere keer denkt ‘wat zou ik graag..’ Dat je het jezelf alleen maar onnodig lastig maakt. Gewoon iedere keet als he een stumpert in de kou ziet staan denken ‘Ha, dat hoef ik gelukkig niet meer te doorstaan’.
Ik ben komende maand inmiddels 5 gestopt, zondet nog maar één sigaret te hebben gerookt. De verleiding om te roken wordt niet kleiner, maar de wilskracht om het niet te doen wordt wel met de dag groter en wint het iedere keer van de verleiding. Ik zeg niet dat ik nooit meer zal roken, of nooit eens een sigaret of sigaar zou roken op een feestje maar weet wel dat als ik het ooit doe ik et weer net zo makkelijk mee zou stoppen al beginnen. De verslaving zal het van mij niet meer winnen!
Al 24 uren rookvrij
Het maakt je gelukkig, het maakt je blij
want eindelijk ben je helemaal vrij
Je zingt : “Geen peukjes meer voor mij
de tijd van roken is voorbij!”
Weg is de rochel, weg is de hoest
En je denkt: “is roken nu echt iets wat zo nodig moest?
Maar nu ben ik er vanaf
Ik verbaas mezelf, ik sta paf !”
Geen vieze muffe tabaklucht, geen stank
En wat een spaargeld op de bank
Eigenlijk is roken toch best maf,
Je bent een schoorsteen met een blaf.
Sterkte!