Dit weekend stond ik op de neuzelbeurs. Eens in de zoveel jaar hebben we weer zoveel leuke-nooit-gebruikte-hebbedingen verzameld, dat het ons weer boven de hoofd groeit. Wat, comsumptiemaatschappij?
Ik houd niet van rommelmarkten want ik zie ook echt niet anders dan rommel. Een ander is in staat tussen alle troepies iets waardevols te ontdekken, ik niet. Ik zie ROMMEL. Niet een beetje, maar waar ik ook kijk. Er staan om zelf iets te verkopen vind ik wel leuk. Het is gezellig en het brengt toch wel wat op. Dus gisteren met zus A vroeg uit de veren en alle rommel naar binnen gebracht. Gedurende de dag betrap ik, of liever Zus A mij op wat onhebbelijkheden, waardoor we bijna onder de stand liggen van het lachen. Het is ook zielig, hoe ik me dan gedraag. Voorbeeld: een arabier van een jaar of zestig pakt een ding en leest de prijs, 4 euro. Hij zegt 2,50. Nee, zeg ik, 3 euro.
Hij zeurt verder en dan heb ik het gehad. Het is 3 euro en niet anders en anders ‘opzouten’. Hij zegt: ‘okee’ en overhandigt mij het geld. Ik kijk verbaasd naar de munten in mijn hand en kan ineens niet meer tellen. Hij geeft me dus 2,50. En lacht en loopt al bijna met mijn ding weg. Ik spring bijna over de tafel van woede en roep ‘Houd de dief’, nee hoor niet echt maar het had gekund. Ik sommeer hem terug te komen, mij het ding terug te geven en geef hem het geld terug. Dan geeft hij mij toch die vijftig cent en vraagt om papier om het ding in te pakken. Ik geef hem keukenpapier. Heel veel. Het enige dat hij hoeft te doen is het papier in vieren delen om de vier items van het ding, in te pakken. Maar nee, de man gebruikt mijn HELE stuk papier voor 1 dingetje. Zo zijn we niet getrouwd. Hij wil meer papier. ‘Nee’ zeg ik, je hebt al gehad’.
Zus A fluistert gierend in mijn oor. ‘An, geef die man toch meer papier, we hebben dozen vol, wou je het weer mee nemen dan? Ik besef het idiote van mijn vastberadendheid en overhandig de man zoveel papier dat ‘ie zijn kont er ook mee af kan vegen. Hij blij, zus A blij en ik lach ietwat beschaamd.
Zo erg kan ik dus zijn. Maar ook lief hoor want er zijn mensen die mogen het zo mee nemen. Van die gezellige die leuk lachend een praatje maken en ons op die manier inpakken. Dan pak ik ook met liefde dingen in.