Nu zelfs in het regeerakkoord wordt meegedaan aan de hype van gender-neutraliteit, rijst bij mij de vraag in hoeverre nog over emancipatie gesproken mag worden. Gemeenten, provincies en het rijk mogen niet zomaar meer vragen naar iemands geslacht als dat niet nodig is. Gaan we straks solliciteren zonder kenbaar te maken of je man of vrouw bent? Dus geen voornamen voluit, maar alleen de initialen, geslachtsaanduiding kan je overslaan. Dit betekent overigens ook een eind aan de positieve discriminatie van de vrouw op de arbeidsmarkt.
Ik juich de verschillen tussen man en vrouw toe. Daarnaast wordt onze maatschappij verrijkt met mensen die zich niet voor 100% man of vrouw voelen. Het is echter de vraag of het scheppen van een gender-neutrale wereld voor iedereen het gewenste geluk brengt. Als ik hierover doordenk vrees ik dat het M-woord of V-woord straks een taboe wordt. Een aantal gevoelige punten zal ik in de toekomst waarschijnlijk niet meer aan de orde kunnen stellen. Zo wekt het bij mij irritatie op dat de woordvoerders voor de lerarenstaking in het basisonderwijs twee mannen zijn, terwijl 90% van de leraren in het basisonderwijs vrouw is. Mag dat straks nog besproken worden? Geslacht noemen is immers taboe. Mijn teleurstelling over het falen van Jeanine Hennis-Plasschaert als vrouwelijke minister van Defensie, mijn trots op Neelie Smit-Kroes als een van de machtigste vrouwen. Onbespreekbaar in de toekomst? Het is in de gender-neutrale wereld niet relevant of je man of vrouw bent.
Een gender-neutrale wereld komt te vroeg. De emancipatie is nog volop in ontwikkeling. Het gaat de goede kant op, maar we zijn er nog niet. Vrouwen worden nu op hoge posities getolereerd zolang zij zich als man gedragen, terwijl zij juist door de inbreng van vrouwelijke kwaliteiten zo belangrijk zijn. Seksueel actieve vrouwen krijgen het stempel “slet”, waar de man om dezelfde reden bewonderd wordt. Het uiterlijk van de vrouw staat altijd ter discussie, terwijl dit bij mannen zelden besproken wordt.
Ik vrees dat de maatregelen van de overheid en diverse winkelketens, hoe goed bedoeld ook, niet het gewenste resultaat zullen opleveren. Als er in de basis niets verandert in de vooroordelen naar iedereen die “anders” is dan blijven de problemen bestaan. In de opvoeding, op scholen, in de pers en bedrijfsculturen zullen stappen gezet moeten worden naar gelijkwaardigheid voor iedereen ongeacht geslacht, huidskleur of afkomst. Goed voorbeeld doet goed volgen. Een gender-neutrale wereld en emancipatie zullen dan woorden uit het verleden zijn.
Of is dat een utopie?