Krijgen wij op ons lazer dan! Eerst het voetbal. We doen niet mee. We doen gewoon niet mee. Dus niets met z’n allen naar A’dam op te vieren dat we geen eerste zijn geworden, geen malloten in oranje pakjes die dronken en over de top vieren dat ze gelukkig zouden kunnen zijn.
En nu wordt ook het schaatsen ons al uit handen genomen. Een Rus notabene. Geen Kramer of zo of andere Nederlanders op het hoogste podium.
Waar halen wij straks ons geluksmomentje nog uit?
Eigenlijk denk ik dat er spontaan nog wel iets zal komen. Een volk dat zelfs viert als het tweede is, heeft niet zo heel veel nodig en er zijn heus wel dingen waar wij Nederlanders nog het best op scoren. Nederland scoort hoog in de welvaartsindex, we scoren hoog in scoiaal recht, in veerkracht. In veerkracht? Dat is een leuke. Die zou ik willen vieren.
Maar hoe en wanneer vieren we dat dan? Hoe meet je veerkracht? Misschien moeten we eerst met z’n allen weer terug naar ‘af’. Terug naar het begin. Dat we weer weten waar het om gaat. En dat vieren. Daar zet ik zelfs een oranje hoedje voor af. (En voor wie mij kent, dat is écht een gebaar).