Elke dag sterven er mensen. Dagelijks zullen er vervelende mededelingen worden gedaan over een baan, gezondheid, relatie. Nare dingen die je raken. Het hoort bij het leven, dat weet ik wel. Maar als je een dag voor de jaarwisseling je zoon verliest? Zomaar, ineens, aan een hartstilstand? Een jonge sporter in de kracht van zijn leven. Dat lijkt meer pijn te doen.
Of te horen krijgen dat je ongeneeslijk ziek bent. Dat is in november vervelend bericht maar in december hakt het er nog meer in. De omgeving doet zo haar best om het knus en genoeglijk te maken. Maar zelfs de warme kerstboomlichtjes bieden geen troost, laat staan de cadeaus die onder de bomen liggen.
Of je relatie is onverwacht over. Je zag het niet aankomen en de mededeling valt als een onverwacht pakket door je brievenbus. Een dof, zwaar geluid, die val. Hij of zij pakt de halve kerstboom mee en toedeloe.
Happy new year.
Kunnen we niet afspreken dat december een maand is en blijft van feest vieren, van samen zijn, van ruiken aan geluk? Dat Sinterklaas dat cadeau elk jaar brengt. Een zoete gift van liefde waar we een maand mee mogen leven. Geen ziekte, oorlog, jaloezie of corruptie. Geen moslimbroederschappen of andere fijne clubjes van gelijkgestemden. December als maand van de mens. Dat lijkt mij wel wat.
Sterkte voor iedereen die met pijn in het hart het nieuwe jaar in gaan. Laat er vooral heel veel troost zijn.